بررسي پلي‌مورفيسم‌هاي پروموتر ژن اينترلوكين 10 در بيماران مبتلا به كوليت اولسروز در شمال ايران

سابقه و هدف: كوليت اولسروز يك بيماري چندعاملي است كه در ايجاد آن هر دو عامل محيطي و ژنتيكي هم زمان نقش دارند. اينترلوكين ها گروهي از سايتوكاين هستند كه توسط سلول هاي T، مونوسيت ها، ماكروفاژها و سلول هاي اندوتليال توليد مي شوند. اينترلوكين 10، يك سايتوكاين چندعملكردي مهم است كه نقش كليدي در پاسخ التهابي بازي مي نمايد. پروموتر اينترلوكين 10 بسيار پلي مورفيك است و بسياري از پلي مورفيسم هاي آن شناسايي شده اند. هدف پژوهش حاضر تشخيص و بررسي پلي مورفيسم هاي A10825 و T819C پرموتر اينترلوكين 10 در ارتباط با بيماري كوليت اولسروز بود. روش بررسي: در اين مطالعه مورد شاهدي، DNA ژنومي 150 فرد مبتلا به كوليت اولسرو و 150 فرد سالم به وسيله تكنيك PCR تعيين ژنوتيپ شد. نسبت شانس و فاصله اطمينان 95 درصد محاسبه شد و با آزمون كاي دو توسط نرم افزار SPSS تحليل انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه تفاوت توزيع ژنوتيپ GG و CC و فراواني الل هاي جهش يافته G و C (به ترتيب مربوط به پلي مورفيسم هاي A1082G و T819C)، در دو گروه بيمار و كنترل معني دار است. نتيجه گيري: باتوجه به نتايج به دست آمده در رابطه با هر دو نوع پلي مورفيسم هاي A1082G و T819C پروموتر ژن IL10، به ترتيب احتمالاً الل G و الل C، به عنوان فاكتورهاي خطر براي ايجاد بيماري كوليت اولسروز، محسوب مي شوند. همچنين هر دو ژنوتيپ GG و CC، احتمال ابتلا به بيماري كوليت اولسروز را افزايش مي بخشند. به علاوه، با بررسي نتايج پلي مورفيسم هاي مربوط به اين دو ژن به نظر مي رسد كه ارتباط معني داري بين هر دو پلي مورفيسم و افزايش ابتلا به بيماري كوليت اولسرو وجود دارد.