تاثير چارانتين بر بيان ژن Ngn3 در رت‌هاي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

سابقه و هدف: تاثيرات مثبت گياهان دارويي بر روي ديابت در مطالعات قبلي به اثبات رسيده است. هدف از مطالعه حاضر ارزيابي ماده موثرچارانتين بر درمان بيماري ديابت و افزايش بيان ژن Ngn3، به عنوان ژن كليدي در رونويسي از پانكراس در ديابت، بود. روش بررسي: در اين مطالعه تجربي، تعداد 42 سر رت نر بالغ نژاد ويستار به صورت تصادفي به 7 گروه شاهد سالم، شاهد ديابتي، كنترل متفرمين، كنترل چارانتين150 و سه گروه دريافت كننده ماده موثرچارانتين با دوزهاي 50-100-200 ميلي گرم بر كيلوگرم تقسيم شدند. همه گروه ها به جز گروه شاهد و كنترل چارانتين، با ماده شيميايي استرپتوزوتوسين با تزريق درون صفاقي ديابتي شدند. پس از آن به مدت چهار هفته (هر هفته سه بار) از طرق گاواژ ماده موثرچارانتين را دريافت كردند. يافته ها: كمترين ميزان بيان مربوط به گروه ديابتي (C) بود. بيشترين ميزان بيان بين گروه هاي دريافت كننده دوزهاي مختلف چارانتين مربوط به دوز ۱۰۰ ميلي گرم بر كيلوگرم (F) و كمترين مربوط به دوز دريافتي ۵۰ ميلي گرم بر كيلوگرم (E) بود. نتيجه گيري: مي توان نتيجه گرفت افزايش بيان ژن Ngn3 وابسته به دوز نيست. بيان ژن پس از ايجاد ديابت درگروهاي بيمار به شدت افت پيدا كرد و بعد از استفاده از چارانتين و داروي متفورمين تا حدودي اين كاهش بيان جبران شد.