مدل ساختاري سبك‌هاي دلبستگي، طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه و ابعاد سلامت با ميانجي‌گري سبك‌هاي مقابله با استرس

سابقه و هدف: آگاهي از متغيرهاي تاثيرگذار بر سلامت از نظر باليني اهميت فراواني دارد. پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه اي سبك هاي مقابله با استرس در رابطه بين سبك هاي دلبستگي و طرحواره هاي ناسازگار اوليه و ابعاد سلامت انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي، 500 نفر (250 نفر دختر و 250 نفر پسر) از دانشجويان دانشگاه آزاد واحد علوم پزشكي تهران در سال تحصيلي 97-96 به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. از آنها خواسته شد مقياس هاي دلبستگي بزرگسالان، طرحواره هاي ناسازگار اوليه، سبك هاي مقابله اي و سلامت عمومي را تكميل كنند. تحليل داده ها با استفاده از روش الگويابي معادلات ساختاري انجام شد. يافته ها: مدل آزمون شده از برازش مناسبي برخوردار بود. بين خرده مقياس هاي سبك هاي دلبستگي به جز دلبستگي ايمن با ابعاد سلامت رابطه منفي معني داري وجود داشت. در مقياس طرحواره هاي ناسازگار اوليه نيز به جز خرده مقياس ديگر جهتمندي، ساير خرده مقياس ها با ابعاد سلامت رابطه منفي معني داري داشتند. در مقياس سبك هاي مقابله با استرس، خرده مقياس راهبردهاي مسئله مدار، رابطه مثبت معني دار و راهبردهاي هيجان مدار رابطه منفي معني داري با ابعاد سلامت داشتند. همچنين نتايج نشان داد كه سبك هاي مقابله با استرس نقش ميانجيگري در رابطه بين سبك هاي دلبستگي و طرحواره هاي ناسازگار اوليه با ابعاد سلامت داشتند. نتيجه گيري: اين يافته ها ضمن اشاره به پيچيدگي طبيعت دلبستگي، طرحواره هاي ناسازگار اوليه و سبك هاي مقابله اي، به شناخت و مفهوم پردازي متغيرهاي مختلف مؤثر برابعاد سلامت تأكيد مي كنند.