مقاومت به كينولون‌ها با واسطه پلاسميد در شيگلا سونئي و شيگلا فلكسنري جدا شده از اسهال كودكان

Plasmid-mediated quinolone resistance in Shigella sonnei and Shigella flexneri isolated from pediatric diarrheal

مقدمه: فلوروكينولون­ها يكي از آنتي‌بيوتيك‌هاي رايج در درمان عفونت‌هاي ناشي از شيگلا در سراسر جهان مي‌باشند. وجود پلاسميدهاي حمل‌كننده ژن‌هاي مقاومت به كينولون يكي از مهم‌ترين مكانيسم‌هاي بروز مقاومت به اين داروها مي­باشد. لذا هدف از مطالعه حاضر تعيين وجود ژن‌هاي پلاسميدي مقاومت به كينولون‌ها (qnr) در شيگلا سونئي و شيگلا فلكسنري جداشده از اسهال كودكان مي‌باشد. مواد و روش كار: در يك مطالعه 10 ماهه كه از ابتداي خرداد لغايت انتهاي اسفند سال 1396 انجام گرديد، 91 جدايه شيگلا از مجموع 358 نمونه‌هاي مدفوعي اسهالي غيرتكراري به دست آمد. پس از شناسايي و تائيد ايزوله‌هاي شيگلا، آزمون حساسيت آنتي‌بيوتيكي بر اساس دستورالعملCLSI انجام گرديد. آزمون مولكولي PCR به منظور تكثير ژن‌هاي qnrA، qnrB، qnrC، qnrD و qnrS انجام شد. نتايج: آزمون آگلوتيناسيون اسلايدي نشان داد كه 2/69% و 7/30% از ايزوله­ها به ترتيب شيگلا سونئي و شيگلا فلكسنري بودند. نتايج آزمون انتشار ژل نشان داد كه تمامي ايزوله‌هاي شيگلا فلكسنري به لووفلوكساسين حساس بودند. اكثر سويه‌هاي شيگلا سونئي به استرپتومايسين مقاوم بودند. فراواني ژن‌هاي qnrA، qnrB و qnrS به ترتيب برابر 4/26%، 7/74% و 2/46% بود. تمامي سويه‌ها از نظر وجود ژن‌هاي qnrC و qnrD منفي بودند. نتيجه­گيري: ژن qnrB شايع‌ترين ژن PMQR در مراكز درماني ما مي‌باشد و اين به دليل منشأ پلاسميدي، قابليت انتقال و توانايي بالايي براي انتشار به ساير ايزوله‌ها است. پيشنهاد مي‌گردد به دليل تغيير مداوم الگوي حساسيت آنتي‌بيوتيكي، به صورت دوره‌اي حساسيت باكتريايي در ميان جمعيت‌هاي مختلف بررسي و درمان تجربي مناسب انتخاب شود.

Introduction: Fluoroquinolones are the most commonly antibiotic in treatment of Shigella infections worldwide. The presence of plasmids carrying quinolone-resistance genes is one of the most important mechanisms for resistance to these drugs. Therefore, the aim of this study was to investigate the presence of quinolone resistance plasmid genes (qnr) in Shigella sonnei and Shigella flexneri isolated from pediatric diarrhea. Material and methods: In a 10-month study from the beginning of June to the end of March 2012, 91 isolates of Shigella were obtained from 358 non-repetitive diarrhea samples. After identification and confirmation of Shigella isolates, an antibiotic susceptibility test was performed based on the CLSI instruction. The molecular PCR test was performed to amplify qnrA, qnrB, qnrC, qnrD and qnrS genes. Results: 69.2% and 30.7% of isolates were Shigella sonnei and Shigella flexneri in the Slide agglutination test, respectively. The results of the gel diffusion test showed that all Shigella flexneri were susceptible to levofloxacin. Most of the Shigella sonnei were resistant to Streptomycin. The frequency of qnrA, qnrB and qnrS genes were 26.4%, 74.7% and 46.2%, respectively. All strains were negative for qnrC and qnrD genes. Conclusions: The qnrB gene is the most common PMQR gene in our treatment center; and it's related to plasmid source, the ability to transmit and high ability to spread to other isolates. It is suggested that, due to the continuous change of antibiotic susceptibility pattern, periodic bacterial sensitivity performed among different populations and appropriate experimental treatment should be selected