پيش‌بيني زمان ورود اتوبوس به ايستگاه با استفاده از داده‌هاي AVL: مطالعه موردي سيستم اتوبوس‌راني شهر قزوين

سيستم اتوبوس شهري در حال حاضر در دنيا به عنوان يكي از مهم‌ترين زيرساخت‌هاي سيستم حمل و نقل عمومي در جابجايي مردم شناخته مي‌شود و به  افزايش كيفيت خدمات اين سيستم و برآورده كردن نياز مردم منجر مي‌شود تا نگرش مردم از حمل و نقل شخصي به حمل و نقل عمومي تغيير كند. در چند سال گذشته سامانه‌هاي موقعيت‌ياب خودكار خودرو جهت بهبود خدمات حمل و نقل عمومي در كشور راه‌اندازي شده است و داده‌هاي جمع‌آوري شده توسط اين سامانه‌ها كمتر در جهت رضايت مشتريان (مسافران) استفاده شده‌اند.  با توجه به اينكه اطلاع از زمان نسبتاً دقيق ورود اتوبوس به ايستگاه يكي از نيازهاي مهم مسافران است در اين مطالعه با استفاده از داده‌هاي موقعيت مكاني سيستم اتوبوس‌راني شهر قزوين مبتني بر زمان سفر هر اتوبوس و سرفاصله بين ايستگاه‌ها، بكارگيري داده هاي موقعيت‌ياب خودكار خودرو و بهره‌گيري از مدل‌هاي پايه در پيش‌بيني زمان ورود اتوبوس‌ها به ايستگاه نظير شبكه عصبي مصنوعي و مدل‌هاي آماري نظير مدل خودرگرسيو ميانگين متحرك و ماشين‌هاي بردار پشتيبان، پيش‌بيني مدنظر،  ارائه شده و مدل مطلوب توسعه يافته و بر اساس خروجي مدل‌هاي استفاده شده مدل شبكه عصبي عملكرد بهتري در پيش‌بيني زمان رسيدن اتوبوس‌ها به ايستگاه از خود نشان داده است. ازآنجايي‌كه در ايران تاكنون مطالعه علمي در زمينه استفاده از داده‌هاي موقعيت‌ياب خودكار خودرو براي پيش‌بيني زمان ورود اتوبوس به ايستگاه انجام نشده است، اين مقاله سعي كرده است با استفاده از تكنيك‌هاي مطرح و داده‌هاي دنياي واقعي ، نگاه علمي را در اين حوزه كاربردي ارائه نمايد