مدلي تركيبي جهت شناسايي عوامل موثر در مخاطرات حمل و نقل زميني و اولويت‌بندي نقاط حادثه خيز (مطالعه موردي:محور نيشابور-سبزوار)

حمل ونقل وارتباطات ازبخش هاي زيربنايي دراقتصاد هركشور وبه‌عنوان يكي ازشاخص‌هاي توسعه‌يافتگي براي آن كشورمحسوب مي‌شود. امروزه تصادفات رانندگي به يكي ازجنبه هاي مخاطرات در كشورهاي درحال توسعه تبديل شده است. اصلاح يا حذف نقاط حادثه‌خيز كه نقاط سياه نيز ناميده مي شوند، تأثير بسزايي در ارتقاي ايمني، كاهش تصادفات ترافيكي، كاهش خسارات و ضايعات دارند. اين مقاله سعي در ارائه روشي جهت اولويت‌بندي نقاط حادثه‌خيز مسيرهاي مختلف با درنظر گرفتن معيارهاي مختلف طبيعي و محيطي تأثيرگذار بر حوادث جاده‌اي دارد.  محور نيشابور سبزوار و بالعكس به عنوان مطالعه موردي جهت پياده سازي روش پيشنهادي در نظر گرفته شده‌است. در ابتدا معيارها با استفاده از مطالعه ادبيات موضوع و نظر خبرگان، شناسايي شده و وزن هريك از معيارهاي كمي و كيفي با استفاده از روش منطق ديجيتال بهبود يافته (MDL) محاسبه شده است. سپس با  نظر  خبرگان و با توجه به ابلاغيه‌هاي وزارت راه و شهرسازي، 7 نقطه حادثه خيز  شناسايي و اطلاعات مورد نياز به صورت ميداني جمع آوري شده‌است. در نهايت با استفاده روش تاپسيس (TOPSIS) گروهي  اولويت‌بندي نقاط مذكور انجام شده‌است. يكي از نوآوريهاي اين تحقيق، ارائه يك مجموعه كامل از معيارها شامل 4 معيار اصلي و 18 زير معيار به طور همزمان در  ارزيابي حادثه‌خيزي نقاط است كه 4 زيرمعيار آن نيز براي اولين‌بار در اين تحقيق در نظر گرفته شده اند. بعلاوه در اين تحقيق تركيب مدل  MDL و TOPSIS گروهي به منظور اولويت بندي نقاط حادثه‌خيز استفاده شده‌است كه روشي جديد در اين حوزه به شمار مي آيد. نتايج نشان مي دهد به ترتيب 3 فاكتور تعداد تلفات فوتي، سرعت مجاز و تعداد تصادفات جرحي بيشترين اهميت را دارند. همچنين از بين نقاط حادثه‌خيز نيز منطقه مسكوني زعفرانيه داراي بيشترين اولويت مي‌باشد.