بررسي جامعه شناختي نقش و جايگاه زنان درتوسعه پايدار فضاي زيستي كلان شهر تهران

سابقه و هدف: برنامه ريزي شهري براي زنان، ميتواند نوعي از برنامه ريزي وكالتي 9 انگاشته شود كه از طريق آن ميتوان حقوق فراموش شده و صداي خاموش زنان را در شهر يادآوري كرد. برنامه ريزي فضاي شهري براي زنان، ايدۀ اصلي خود را از نظريات فمنيستي اقتباس مي كند. اين پژوهش با هدف بررسي جامعه شناختي نقش و جايگاه زنان درتوسعه پايدار فضاي زيستي كلان شهر تهران انجام شده است. مواد و روش ها: روش اين تحقيق از نظر رويكرد تحقيق توصيفيپيمايشي است. بنابراين با توجه به روش تحقيق جامعه آماري در اين پژوهش كليه زنان شهر تهران در نظر گرفته شدهاند. برآورد حجم جامعه درحدود يك صد هزار نفر است. به روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي سيستماتيك 374 نفر از زنان شهر تهران به عنوان نمونه آماري تعيين شدند. پس از جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه محقق ساخت، براي تجزيه وتحليل داده هاي آماري از نرم افزار SPSS استفاده شد. از آزمون معتبر كلموگروفاسميرنوف براي بررسي نرمال بودن توزيع متغيرهاي اصلي استفاده شد. نتايج و بحث: نتايج حاكي از آن است كه زنان در برنامه ريزي مربوط به توسعه پايدار از جايگاه چنداني برخوردار نيستند. از طرفي زنان در رويكرد اجتماعي-اقتصادي، رويكرد منابع برنامه ريزي، رويكرد مشاركت برنامه ريزي و برقراري امنيت براي تدوين توسعه پايدار شهر تهران از جايگاه چنداني برخوردار نيستند. همچنين نتايج تحقيق نشان داد كه امنيت شهري براي توسعه پايدار اهميت بسزايي دارد، اما زنان در اين زمينه نقش كمرنگي داشته و از جايگاه چنداني برخوردار نيستند. امروزه دنيا با اين واقعيت مواجه شده كه زنان ديگر نمي توانند به عنوان عوامل نامرئي در فرآيند توسعه به حساب آيند. نتيجه گيري: نقش آفريني و توانمندي هاي زنان در ميزان موفقيت دولت هاي در حال توسعه، سياستگذاران كلان دولتي را واميدارد تا زنان را از حصار نامرئي بودن درآورند. همچنين يكي از زمينه هاي موثر در ارتقاي سطح برابري جنسيتي، تقويت و توانمندسازي زنان از طريق دادن آموزش به آنان درباره عدم توازن و برابري در قدرت و نيز دادن امكان لازم به زنان در راستاي مديريت زندگي خودشان است.