عنوان مقاله :
اثربخشي مداخلات خانواده‌محور بر نشانه‌هاي باليني و مهارتهاي اجتماعي كودكان بيشفعال
عنوان به زبان ديگر :
Effects of Family-Based Interventions on Clinical Symptoms and Social Skills of Hyperactive Children
پديد آورندگان :
افضلي، ليلا دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه روانشناسي تربيتي , قاسم زاده، سوگند دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه روانشناسي و آموزش كودكان استثنايي , هاشمي بخشي، مريم دانشگاه تهران - دانشكده روانشناسي و علوم تربيتي - گروه روانشناسي و آموزش كودكان استثنايي
كليدواژه :
مداخلات خانواده محور , اختلال بيش فعالي , مهارتهاي اجتماعي
چكيده فارسي :
زمينه وهدف: اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي مداخلات خانواده محور بر نشانگان باليني و مهارتهاي اجتماعي كودكان بيشفعال انجام شده است. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي با مراحل پيش آزمون-پس آزمون بود. براي اين منظور پژوهش تعداد 28 نفر از دانش آموزان داراي اختلال بيش فعالي مراجعه‌كننده به يك مركز خدمات روانشناسي و مشاوره به همراه پدران و مادرانشان با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس، به عنوان نمونۀ اصلي پژوهش انتخاب شدند و سپس در دو گروه مساوي چهارده نفري قرار گرفتند. گروه آزمايشي در برنامۀ خانواده درماني قرار گرفتند و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكردند.
روش كار: ابزارهاي پژوهش، پرسشنامه مهارتهاي اجتماعي نوجوانان ايندربيتزن و فوستر(1992) و پرسشنامه كانرز والدين(1999) بودند. براي تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل كوواريانس چند متغيره استفاده شد.
نتايج: نتايج نشان داد كه مداخلات خانواده محور منجر به افزايش مهارتهاي اجتماعي و كاهش نشانه هاي باليني كودكان داراي اختلال بيش فعالي مي شود.
نتيجه گيري: بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه مداخله پژوهش حاضر براي افزايش مهارت اجتماعي و كاهش نشانه هاي باليني كودكان مبتلا به اختلال كاستي توجه و بيش فعالي مفيد است.
چكيده لاتين :
Background and Aim: The purpose of this study was to determine the effect of family-based
interventions on clinical symptoms and social skills of hyperactive children.
Material and Methods: This was a quasi-experimental study with pre- and post-test. A total
of 28 school students with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) referring to a
Psychiatric and Rehabilitation Counseling Center along with their parents were selected using
the available sampling method as the main sample of the study. They were then divided into
two equal groups ─ an experimental group receiving intervention (family therapy) and a
control group receiving no intervention. The research tools were the Inderbitzen and Foster
Adolescents Social Skills Questionnaire (CWS, 1992) and the Conners Parent Questionnaire
(1999). Multivariate analysis of covariance was used to analyze the data.
Results: Analysis of the data showed that family-based interventions can lead to increases in
social skills and decrease clinical symptoms in children with ADHD.
Conclusion: It is concluded that family-based intervention can result in enhancing social
skills and reducing clinical symptoms in children with attention deficit hyperactivity disorder
عنوان نشريه :
مجله دانشكده بهداشت و انستيتو تحقيقات بهداشتي
