بررسي و تحليل عنصر پيرنگ مبتني بر عشق، اخلاق و معنويت در سه داستان كوتاه بزرگ علوي، جمال‌زاده و آل احمد

داستان كوتاه در سرآغاز ظهور خود در ايران همراه با سادگي بوده و رويكرد آن واقع‌گرايي است. نويسندگان مطرح اين دوره بر اساس ويژگي‌هاي اشخاص عادي و كليت حاكم بر جامعه و حكومت داستان مي‌نويسند و انتقادات خود را مستقيم يا غير مستقيم بيان مي‌كنند. علوي، جمال‌زاده و آل‌احمد سه نويسنده‌اي هستند كه داستان‌هاي كوتاه زيادي نوشته‌اند كه هر يك در نوع خود گوشه‌اي از كمبودهاي جامعه ايراني را نشان مي‌دهد. در اين پژوهش با انتخاب داستان‌هاي ستاره دنباله دار، درد دل ملا قربانعلي و سه تار، به بررسي پيرنگ اين داستان‌ها با توجه به عناصر معنويت، عشق و اخلاق پرداختيم و به اين نتيجه رسيديم كه علوي نويسنده‌اي سياسي نويس است و با معنويت از نوع مذهبي كاري ندارد و معنويت و عشق و اخلاق در داستان او بر اساس اعتقاداتي است كه براي او و ساير مبارزان با حكومت پهلوي پذيرفته شده است. در داستان جمال‌زاده نيز هر سه عنصر روي نموده است. معنويت در اين داستان از نوع مذهبي است و عشق مجازي و غير اخلاقي نيز در آن پر رنگ است كه مورد انتقاد نويسنده است. در داستان آل احمد نيز جلال با توصيف شخصيت اصلي و علايق وي، معنويت خرافي را كه در شخصيت مقابل نشان مي‌دهد نفي نموده است. عمل اين شخصيت از نظر نويسنده غيراخلاقي است و در عوض عشق شخصيت اصلي به ساز قابل تقدير است.