نفس واحده در عرفان

يكي از مسائل بحث برانگيز در قرآن كريم كه محل مناقشه برخي از عرفا قرار گرفته است تقدم در خلقت مرد بر زن و عامليت واسطه بودن مرد در خلقت زن مي¬باشد. در واقع اين گروه از عرفا با مطرح نمودن اولويت در خلقت مرد، از زن با عنوان جنس دوم و طفيل وجود مرد نام برده و اساس خلقت زن را امري بي ارزش و صرفا جهت كامجويي، ازدياد نسل و... معرفي نموده¬اند. در حالي كه در بينش اسلامي و با تكيه بر تعاليم وحياني اگر چه زن و مرد دو جنس متفاوت محسوب مي¬شوند اما هر دو داراي وحدت نوعي و ماهيت انساني يكسان و منقسم از يك گوهر وجودي مي‌باشند. و ملاك و معيار ارزش گذاري بين زن و مرد را در تقوا و پارسايي قرار مي¬دهد.هدف از نگارش اين مقاله نگاهي تحليلي-تطبيقي نسبت به جايگاه زن در هستي شناسي از منظر عرفا مي¬باشد تا با تكيه بر آيات قرآن كريم به رفع تبعيض بين مرد و زن و متعاقباً به اثبات جايگاه وجودي زن به عنوان نوع انساني منجر شود.