كليدواژه :
نظامي , هويت ملي , جهان وطني , عرفان اسلامي , ادب فارسي. ,
چكيده فارسي :
منظور از انديشه انترناسيوناليسم در انسان‌شناسي عرفاني، احساس تعلق به يك اصل مشترك الهي و وجه مشترك فطري در بين انسان‌ها، وراي تفاوت‌هاي ملي و زباني است. براين‌اساس بايد براي انسان يك وطن فرامادي قائل شد كه خاستگاه نخستين و بازگشتگاه فرجامين اوست. تفكر عرفاني نظامي از انسان تعريفي به‌دست مي‌دهد كه ناظر به ارتباط او با مبدأ هستي است و به‌تبع آن، رابطه‌هاي ديگر تعلق‌هاي ثانوي و اعتباري تلقي مي‌شوند كه عارض بر حقيقت وجود آدمي‌اند و ريشه در فطرت او ندارند؛ بنابراين نمي‌توانند ملاك و معيار سنجش معرفت‌شناختي باشند. از اين منظر، در عالم خدايي همه‌چيز رنگ خدايي دارد و در ميان افراد بشر هيچ اختلاف و دورنگي نيست. عدم ارزش‌گذاري به اعتبار امتيازات قومي و زباني و اقليمي در انديشه عرفاني نظامي يك اصل اساسي و خدشه‌ناپذير به‌حساب مي‌آيد.
