تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر استرس شغلي و فرسودگي شغلي معلمان تربيت‌بدني

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي تأثير هشت هفته تمرين مقاومتي بر استرس شغلي و فرسودگي شغلي معلمان تربيت‌بدني شهرستان دهگلان بود. جامعه آماري اين پژوهش همه معلمان تربيت‌بدني شهرستان دهگلان بودند. تعداد 20 معلم تربيت‌بدني با روش نمونه گيري دردسترس به‌عنوان آزمودني‌هاي پژوهش انتخاب شدند و در يك طرح تجربي شامل پيش‌آزمون پس‌آزمون همراه با گروه كنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش‌نامه استرس شغلي مؤسسه سلامت و ايمني انگلستان (2004) و فرسودگي شغلي ماسلاچ (1981) بود. پايايي و روايي پرسش‌نامه‌ها در پژوهش‌هاي متعدد قبلي بررسي و تأييد شده بود. آزمودني‌ها 48 ساعت قبل از شروع تمرين‌ها در جلسه آزمون حاضر شدند و از دو گروه تمرين و كنترل آزمون‌هاي استرس شغلي و فرسودگي شغلي گرفته شد. گروه تجربي به‌مدت هشت هفته و به‌صورت سه جلسه در هفته به انجام تمرين‌هاي مقاومتي پرداختند. 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين، آزمون‌گيري درست مانند آزمون‌گيري اول انجام شد و از دو گروه تجربي و كنترل آزمون‌هاي استرس شغلي و فرسودگي شغلي گرفته شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تي مستقل براي مقايسه ميزان تغييرات استرس شغلي و فرسودگي شغلي و مؤلفه‌هاي آن در دو گروه تجربي و كنترل استفاده شد. يافته‌ها نشان داد كه بين تغييرات استرس شغلي و فرسودگي شغلي دو گروه تجربي و كنترل تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به يافته‌ها، به همه معلمان تربيت‌بدني و همچنين ديگر معلمان و كارمندان مشاغل مشابه پيشنهاد مي‌شود كه اين نوع تمرين‌هاي ورزشي را در برنامه روزمره خود قرار دهند.