حداقل ديركرد در زمان‌بندي مسائل جريان كارگاهي با موعد تحويل مياني

اين مقاله به  زمان‌بندي كارها در سيستم جريان كارگاهي با معيار عملكرد مجموع ديركردهاي مرحله‌‌اي مي‌‌پردازد. اين معيار بيانگر شرايطي است كه كارها علاوه بر موعد نهايي، داراي موعدهاي تحويل مياني براي فعاليت‌‌ها هستند. در برخي از امور، مانند پروژه‌هاي تحقيقاتي، كارهاي خدماتي، طراحي و مهندسي، خروجي گام‌هاي مختلف تعيين شده و زمان تحويل آن‌ها مشخص مي‌شود. با توجه به طي نمودن يك مسير توسط اين پروژه‌ها، استفاده از منابع مشترك و همچنين تعهد به انجام به‌موقع مراحل كاري و عدم تأخير آن‌ها، برنامه‌‌ريزي صحيح براي تخصيص منابع و زمان‌بندي مناسب جهت حداقل كردن مجموع ديركردها ضروري مي‌نمايد. تاكنون، اين هدف كمتر مدنظر قرار گرفته و استفاده از روش‌هاي فراابتكاري براي حل آن مشاهده نشده است.  با توجه به NPhard بودن چنين مسئله‌‌اي، در اين مقاله نسبت به حل آن با روش‌هاي فراابتكاري، الگوريتم ژنتيك، شبيه‌‌سازي تبريد و ازدحام ذرات اقدام شد. 96 مسئله در ابعاد مختلف و سه مقدار عامل فشردگي براي زمان‌‌هاي تحويل ايجاد و حل شدند. الگوريتم‌‌هاي شبيه‌‌سازي تبريد و الگوريتم ژنتيك در رابطه با دستيابي به هدف مسئله، يعني حداقل مجموع ديركرد، نتايج بهتري را نشان دادند. روش ازدحام ذرات زمان حل كمتري داشت. در كل با در نظر گرفتن هر دو شاخص، نتايج نشان از برتري الگوريتم ژنتيك در اين مسئله دارد.