اثر بخشي خنده‌درماني و درمان راه حل مدار به شيوه گروهي

زمينه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي خنده‌درماني و درمان راه حل‌مدار گروهي و مقايسه اين دو درمان در كاهش نشانه‌هاي افسردگي دانش‌آموزان دختر صورت گرفت. به دليل افزايش چشمگير نشانه‌هاي افسردگي در نوجواني درمان‌هاي كوتاه مدت مي‌تواند شيوه‌هاي درماني مناسبي براي مداخله و اثربخشي باشد. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع طرح‌هاي مداخله‌اي پيش‌آزمون– پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه آماري را كليه دختران دبيرستاني شهرستان ايوان تشكيل مي‌دهند كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي از يك مدرسه از بين مدارس انتخاب شد. به منظور غربالگري دانش‌آموزان افسرده Beck Depression Inventory مورد استفاده قرار گرفت. از بين دانش‌آموزان جمعا 30 نفر واجد شرايط انتخاب و در سه گروه (دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل) به صورت تصادفي جايگذاري شدند دو گروه آزمايش خنده‌درماني و درمان راه حل‌مدار را دريافت و گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكردند. داده‌ها در نرم‌افزارspss.22 وارد و با روش تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بن فرني تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بر اساس نتايج خنده‌درماني و درمان راه حل مدار كاهش نشانه‌اي افسردگي را در پي دارد (0.001 p) هم‌چنين اثربخشي خنده‌درماني در كاهش نشانه‌هاي افسردگي بيشتر از درمان راه حل مدار است (0.001 p). نتيجه‌گيري: با وجود اثربخشي خنده‌درماني و درمان راه حل مدار در كاهش نشانه‌هاي افسردگي خنده‌درماني به دليل ايجاد تغييرات سريع در مؤلفه‌هاي فيزيولوژيك مؤثرتر از درمان راه حل مدار است.