عنوان مقاله :
بررسي اثربخشي الگوي درماني كاهش استرس براساس ذهن آگاهي برعواطف مثبت و منفي و نشانگان افسردگي
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of effectiveness of mindfulness-based stress reduction model on Positive and Negative Affects and Depression syndrome
پديد آورندگان :
ميرزايي، الهام دانشگاه شاهد، تهران , شعيري، محمدرضا دانشگاه شاهد - دانشكده علوم انساني - گروه روانشناسي، تهران
كليدواژه :
افسردگي , عاطفه منفي , عاطفه مثبت , ذهن آگاهي , الگوي درماني كاهش استرس براساس ذهن آگاهي
چكيده فارسي :
مقدمه
با توجه به اهميت نشانگان منفي افسردگي و عواطف منفي در بهزيستي رواني، هدف از مطالعه حاضر تعيين اثربخشي الگوي درماني كاهش استرس براساس ذهن آگاهي بر عواطف مثبت و منفي وكاهش نشانگان افسردگي در جمعيت غيرباليني است.
روش كار
پژوهش حاضر از نوع شبه آزمايشي است. جامعهي آماري شامل تمام دانشجويان دختر مقطع كارشناسي در تمامي دانشكدههاي دانشگاه شاهد تهران ميباشد. پس از انتخاب آزمودنيهاي واجد شرايط، افراد به صورت تصادفي در دو گروه درمان كاهش استرس براساس ذهن آگاهي(11 نفر) و گروه كنترل (9 نفر) قرار گرفتند. اعضاي گروه آزمايش به مدت دو ماه (هشت جلسه) در بازده زماني آبان تا دي ماه در دورهي درماني كه در دانشكده انساني دانشگاه شاهد تهران برگزار شد، شركت كردند، در حالي كه كنترل هيچ نوع درماني دريافت نكردند. پرسش نامهي افسردگي بك (II) و مقياسهاي عاطفه مثبت و منفي پاناس قبل و بعد از دوره درماني به آزمودنيهاي هر دو گروه داده شد. دادههاي حاصل با استفاده از آزمون مقايسه دو گروه يومن ويتني و آزمون ويلكاكسون و از طريق نرم افزار SPSS تحليل گرديد.
نتايج
الگوي درماني كاهش استرس براساس ذهن آگاهي منجر به كاهش سطح نشانگان افسردگي و عاطفهي منفي در گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل شد اما در سطح عاطفهي مثبت شركت كنندگان تغييري ايجاد نكرد. براين اساس ميتوان اين الگوي درماني را با رعايت احتياط هاي باليني در قشر دانشجويي و جمعيت غير باليني به كار گرفت.
نتيجه گيري
براساس نتايج، درمان كاهش استرس براساس ذهن آگاهي در كاهش نشانگان افسردگي و عاطفهي منفي جمعيت غيرباليني موثر ميباشد.
چكيده لاتين :
Introduction: Due to the importance of negative depression syndrome and
negative affects in psychological well-being, the aim of the present study
was to determine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction
model on Positive and Negative Affects and reducing the Depression
syndrome in a non-clinical population.
Methodology: The present research was a quasi-experimental study. The
statistical population included all female undergraduate students studying in
all faculties of Shahed University of Tehran. Having selecting eligible
participants, they were categorized into two groups randomly: mindfulnessbased stress reduction group (11 people) and control group (9 people).
Experimental group participated in the course which was hold at the faculty
of Humanities of Shahed University for two months from November to
January (eight sessions) , while the control group did not receive training at
all. The two groups received two questionnaires before and after their
training, i.e., Beck Depression Inventory (II) and Positive and Negative
Affect scale (PANAS). The acquired data were analyzed using U Mann
Whitney and Wilcoxon signed-rank tests via SPSS software.
Resuls: Using therapy pattern of mindfulness-based stress reduction results in
reducing Depression syndrome and negative affects levels in experimental
group compared to control group but do not make change in Positive affect
level participants. Therefore, This therapeutic pattern can be applicable in
students and non-clinical populations, while using clinical precautions.
Conclusion: According to our findings, mindfulness-based stress reduction
model proved to be effective in reducing Depression syndrome and Negative
Affects in non-clinical populations.
عنوان نشريه :
مجله دانشكده پزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد
