چكيده فارسي :
زمينه و هدف: باتوجه به سير صعودي پژوهشهاي انجام شده، پژوهش حاضر با هدف تببين روند اثربخشي اين آموزش و عوامل موثر بر آن انجام گرفت.
روش بررسي: پژوهش حاضر، تركيبي و از نوع طرحهاي تبييني است. در مرحلهي اول براي به دست آوردن ميزان اثربخشي آموزش خودمراقبتي از روش كمي فراتحليل و در مرحلهي دوم جهت بررسي عوامل موثر آن از روش كيفي موردپژوهي استفاده شد. جامعه ي آماري مرحله ي اول، شامل كليه پژوهش هاي مرتبط داخلي و در مرحله ي دوم، شامل كليه متخصصان قلب و عروق در استان اصفهان بود. ابزار جمع آوري اطلاعات در مرحلهي اول، چك ليست محقق ساخته و براي مرحله ي دوم، استفاده از روش مصاحبه ي نيمه ساختار يافته بود. جهت تحليل داده‌هاي مرحله ي اول از نرم افزار جامع فراتحليل آماري CMA نسخه دوم و براي مرحله دوم از روشهاي كدگذاري استفاده شد.
يافتهها: نتايج نشان داد كه مداخلات آموزش خودمراقبتي در بيماران قلبي در حد زياد اثربخش بوده است(1/616ES=، 0/05P<)؛ بهعبارت ديگر ميانگين اثربخشي آموزش خودمراقبتي در(گروه هاي آزمايش) 94 درصد اثربخشتر از گروه هاي كنترل بود. از سوي ديگر نتايج مرحله دوم نشان داد كه عوامل موثر بر اثربخشي شامل هفت عامل: آموزش پذيري؛ كنترل فردي؛ فعاليت بدني؛ تغذيه؛ كنترل هيجانات؛ خوش بيني و پيگيري مستمر ميشود.
نتيجه گيري: خودمراقبتي بيماران قلبي بر اساس عوامل ذكر شده، به عنوان موثرترين عامل جهت كنترل و بهبود بيماريهاي قلبي ميباشد كه منجر به افزايش طول عمر و بهبود كيفيت زندگي بيماران قلبي خواهد شد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Given the growing trend of researches, the purpose of this
study was to explain the effectiveness of this training and its effective factors.
Materials and Methods: The present study is a mixed and explanatory project. In
the first step, the quantitative meta-analysis method was used to determine the
effectiveness of self-care education and in the second step, the qualititative method
was applied to examine its effective factors. The statistical population of the first
stage included all related internal research and the second stage comprised all
cardiologists in Isfahan province. The data collection tool was a researcher-made
checklist in the first stage and a semi-structured interview method for the second
stage. Comprehensive statistical meta-analysis software(CMA) Version II was used
to analyze the first stage data; for the second stage, coding methods were applied.
Results: The results showed that self-care education interventions were highly
effective in cardiac patients(ES=1.616, P<0.05). In other words, the average
effectiveness of self-care education in the experimental groups was 94% more than
that of the control groups. Besides, the results of the second stage showed that there
were seven factors affecting effectiveness: teachability, personal control, physical
activity, nutrition, emotion control, optimism, and continuous follow-up.
Conclusion: Based on the above-mentioned factors, self-care is the most effective
one in controlling and improving Heart diseases, which will lead to a longer life
expectancy and a better quality of life for Heart patients.
