مدل راهبردهاي ارتباطي توانمندسازي كاربران فناوري توسعه پايدار در عصر ديجيتال

چهره دنيا در عصر ديجيتال به روشني نشان مي‌دهد كه در فراهم‌آوري غذا و تغذيه براي جمعيت رو به رشد جهان، چالش‌ها و مانع‌هايي وجود دارد، به ويژه كه پايداري زيرساخت‌هاي كشاورزي هم با پرسش‌هاي حياتي در ارتباط‌ با كاربرد فناوري روبه‌رو است. اگر دانش قدرت است، پس فقر نشانگر كمبود دانش است و فقر دانش و اطلاعات هم نتيجه ضعف ارتباط‌هاست. توسعه، كه نتيجه حل مساله پيشرفت در جهت زندگي برتر است، نيازمند ارتباط‌ براي توانمندسازي مردم به منظور غلبه بر مشكل‌هايشان با دانش است. هدف اين مقاله پيوند دادن ارتباط‌ها با توسعه بر پايه برنامه‌ريزي راهبردي به منظور توانمندسازي و فقرزدايي فناوري در توسعه پايدار كشاورزي مي‌باشد. در اين مقاله از روش‌شناسي واكاوي معني‌ها و رهيافت رفتاري در توسعه پايدار كشاورزي استفاده شد تا نظريه را به عمل تبديل كند. در نتيجه در بهره‌گيري از منابع، از يك سو نظريه‌هاي گوناگون پذيرش فناوري دربرگيرنده، نظريه‌هاي UTAUT2 ، كنش مستدل TRA، و رفتار برنامه‌اي TPB، نظريه‌هاي مديريت (راهبردي، آينده‌نگاري، چابكي و آشوب)، رسالت ارتباط و توسعه، نقش تكميلي ترويج و آموزش كشاورزي و راهبردهاي انتقال فناوري پذيرش‌پذير و از سوي ديگر، فرايند مهندسي رفتار (بهينه‌سازي رفتار)، كنار هم آمدند تا همراه با ترويج خلاق (به جاي ترويج زورمدار)، مدل راهبردهاي ارتباطي توانمندسازي كاربران فناوري در توسعه پايدار كشاورزي در عرصه آشوبناك اين پديده حياتي را فراهم آورند.