بسته‌بندي محصول‌‌هاي كشاورزي، راهبردي براي كاهش ضايعات آن‌‌ها

آن‌چه در سياست‌‌هاي بازاريابي و تبادل غذايي اهميت دارد، توجه ويژه به هدف‌‌هايي چون عرضه، نگهداري، تبديل، توزيع، و مصرف بهداشتي و با كيفيت غذاست. يكي از روش‌هايي كه در سطح جهان مسير رسيدن به هدف‌‌هاي ياد شده و كسب رضايت مشتري را هموار مي‌‌كند، بسته‌بندي محصول‌‌هاي غذايي است. در گذشته، نقش اصلي بسته‌‌بندي، حفظ ويژگي‌‌هاي كيفي ماده غذايي بود تا سالم به دست مصرف‌‌كننده برسد، اما اكنون، نقش بسته‌‌بندي‌‌هاي مهندسي شده عبارتنداز: محافظت از محصول در برابر هر گونه آلودگي، حفظ يكپارچگي و تماميت آن، چگونگي تهيه آن، شناسايي و معرفي محصول، جذابيت آن، ترابري راحت‌تر، افزايش بهره‌‌وري، آگاهي‌‌بخشي با درج اطلاعات لازم روي بسته و آسان‌‌شدن مصرف آن است. رسيدن به مجموعه اين هدف‌‌ها، هدف بزرگتري چون كم ‌‌شدن ضايعات محصول‌‌ را به دنبال دارد. از اين‌‌رو، به‌‌نظر مي‌‌رسد كه با پرداختن به جايگاه بسته‌‌بندي، بتوان از ضايعات محصول‌‌هاي كشاورزي به مقدار زيادي كم كرد. به طور كلي، نقش و جايگاه بسته‌‌بندي در نظام عرضه محصول‌‌هاي كشاورزي را ممكن است در چهار محور مهم خلاصه كرد، امنيت غذايي، بالابردن ارزش افزوده، كاهش ضايعات و صرفه‌‌جويي در انرژي. بنابراين، در اين مقاله ضمن تاكيد روي دانش كافي و مهارت لازم مبتني بر اصول علمي و فني، كه اولين گام در موضوع مهم بسته‌‌بندي است، درباره اين چهار محور بحث خواهد شد.