تاثير آموزش چند رسانه اي با رويكرد خانواده محور مبتني بر پيگيري تلفني (تله نرسينگ) پس از ترخيص بر كيفيت ‌زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد

Effect of Multimedia Education Based on the Family-centered Approach and Telephone Follow-up (Telenursing) on the Quality of Life of Patients with Myocardial Infarction after Discharge

زمينه و هدف: عوامل متعددي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد را تحت تحت تأثير قرار مي دهد. هدف اين مطالعه تعيين تاثير آموزش چند رسانه اي با رويكرد خانواده محور مبتني بر پيگيري تلفني (تله نرسينگ) پس از ترخيص بر كيفيت زندگي بيماران مبتلا به انفاركتوس ميوكارد بود. روش بررسي: در اين كارآزمايي باليني، 60 بيمار انفاركتوس ميوكارد به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تقسيم شدند. در گروه مداخله كارگاه آموزشي از طريق نرم افزار چند رسانه اي براي بيماران و عضو فعال خانواده برگزار شد. همچنين مداخله تلفني به مدت 1 ماه توسط پژوهشگر صورت گرفت. در گروه كنترل مداخله اي صورت نگرفت. كيفيت زندگي بيماران قبل و 1 ماه بعد از مداخله با استفاده از پرسشنامه كيفيت زندگي مينه سوتا اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 در سطح معني داري كمتر از 05/0 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: ميانگين امتياز كيفيت زندگي بين دو گروه قبل از مداخله تفاوت آماري معني داري نداشت (p=1). اما بعد از اجراي مداخله اين تفاوت معني دار شد به گونه اي كه در گروه مداخله كيفيت زندگي افزايش يافته بود (p≤0/001). نتيجه گيري: توصيه مي شود مداخلات آموزشي مربوط به برنامه درماني در بيماران انفاركتوس ميوكارد با مشاركت خانواده ها و پيگيري منظم انجام شود.

Background and Objective: Several physical and psychological factors may decrease the quality of life in patients with myocardial infarction. The present study aimed to evaluate the effect of multimedia education based on the family-centered approach and telephone follow-up (telenursing) on the quality of life of patients with myocardial infarction after discharge. Materials and Methods: This clinical trial was conducted on 60 patients with myocardial infarction admitted to the CCU of Hajar Hospital in Shahrekord, Iran in 2019. The patients were selected via convenience sampling and randomly divided into the intervention and control groups. In the intervention group, a workshop was implemented through multimedia software for the patients and their active family caregivers. The intervention was performed by the researcher for one month. The control group received no intervention. Quality of life was assessed before and one month after the intervention using the Minnesota living with heart failure questionnaire. Data analysis was performed in SPSS version 21 at the significance level P<0.05. Results: Before the intervention, the mean score of quality of life in the control and intervention groups was 2.94±0.31 and 2.91±0.43, respectively, which was not statistically significant (P=1). After the intervention, the mean score of quality of life was 2.86±0.22 and 4.86±0.51 in the control and intervention groups, respectively, which significantly increased in the intervention group (P≤0.001). Conclusion: It is recommended that educational interventions be incorporated in to the treatment protocol of patients with myocardial infarction with the participation of their families and regular follow-up.