مقايسه خودكارآمدي تحصيلي، درگيري تحصيلي و عملكرد تحصيلي بين دانشجويان دانشگاه فرهنگيان و علوم پزشكي شهر بيرجند

Comparison of Academic Self-efficacy, Academic Engagement and Academic Performance Between Birjand University of Teachers and Birjand University of Medical Sciences

خودكارآمدي، ادراك فرد از توانايي خود در انجام يك فعاليت و درگيري تحصيلي، كيفيت تلاشي است كه افراد صرف فعاليت هاي هدفمند آموزشي مي كنند. هر دو متغير از مهم ترين شاخص هاي كيفيت آموزش به حساب مي آيند. در اين مطالعه، به مقايسه خودكارآمدي تحصيلي، درگيري تحصيلي و عملكرد تحصيلي بين دانشجويان دانشگاه هاي فرهنگيان و علوم پزشكي شهر بيرجند پرداخته شد.روش تحقيق: مطالعه حاضر از جمله پژوهش هاي توصيفيمقايسه اي است. جامعه آماري پژوهش، كليه دانشجويان ورودي سال هاي 1393 تا 1396 دو دانشگاه فرهنگيان و علوم پزشكي (فقط رشته پزشكي) شهر بيرجند بودند. حجم نمونه، 180نفر برآورد گرديد كه به روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي نسبتي انتخاب شدند. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه دو بخشي شامل پرسشنامه خودكارآمدي owen و froman و درگيري تحصيلي زرنگ استفاده شد. عملكرد تحصيلي نيز براساس معدل كل دانشجويان سنجيده شد. تجزيه و تحليل داده ها نيز با استفاده از نرم افزار spss (ويرايش 24) و با كمك آزمون هاي آماري كولموگروفاسميرنوف، tو رگرسيون انجام شد. يافته ها: در اين مطالعه، در مجموع 180دانشجو با ميانگين سني 1/27±20/7 سال، از رشته هاي دبيري (110نفر) و رشته پزشكي (70نفر) شركت نمودند. مقايسه ميانگين خودكارآمدي تحصيلي نشان داد، دانشجويان رشته هاي دبيري از ميزان خودكارآمدي تحصيلي بالاتري برخوردار بودند (0/001>p)؛ اما مقايسه ميانگين درگيري تحصيلي دو گروه، تفاوت معني داري را نشان نداد (0/476=p). همچنين ضريب بتاي خودكارآمدي تحصيلي در دانشجويان پزشكي سهم بيشتري در پيش بيني عملكرد تحصيلي داشت.نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد، متغيّر خودكارآمدي تحصيلي از عوامل پيش بيني كننده عملكرد تحصيلي مي باشد. براساس يافته هاي به دست آمده، ضرورت دارد تا پژوهش هاي عميق تري در خصوص متغيّرهاي خودكارآمدي و درگيري تحصيلي در دو گروه مذكور انجام گيرد.

Self-efficacy means an individuals perception of his ability to perform an activity and educational engagement is the quality of an effort that individuals spend on purpose-oriented activities. Both variables are the most important indicators of the quality of education. Therefore, in this study, in addition to comparing these indices in two universities such as Birjand University of Medical Sciences and Teachers university, the predictive value of these indicators in the academic performance of students has been studied. Materials and Methods: This study is a descriptive-comparative research. The statistical population of the study consisted of all students entering the years - of the University of Medical Sciences and University of Teachers. a sample size, According to the Cochran formula, students were selected by stratified random sampling method. A two-part questionnaire including self-efficacy questionnaire and academic engagement was used to collect data. students performance was also measured based on their overall grade. Data were analyzed by SPSS software (version ), using Kolmogorov-Smirnov statistical tests, t and regression. Results: In this study, totally students with an average age of ± were from teacher students ( ) and medical students ( ). Comparison of the average of academic self-efficacy showed that teacher students had higher academic self-efficacy (P < ). There was no significant difference in the comparison of educational involvement among the two groups (P = ). Beta coefficient of academic self-efficacy in medical students has a larger contribution to predicting academic performance. Conclusion: The results of this study showed that the academic self-efficacy variable is one of the predictors of academic performance. Also, due to the findings, more and deeper research is needed on academic selfefficacy variables and academic engagement in the two groups.