رابطه خود پنداره بدني با فعاليت ورزشي در دانشجويان پسر دانشگاه علوم پزشكي بيرجند

Relationship of physical self concept and athletic performance in male medical students in Birjand University of Medical Sciences

خودپنداره، مجموعه ويژگي هايي است كه فرد براي توصيف خويش به كار مي برد و يكي از جنبه هاي مهم رشد اجتماعي است. خودپنداره بدني شامل نگرش فرد نسبت به ابعاد بدني خود مي باشد. عدم درك مناسب از وضعيت بدني، با اختلالات جسمي، رواني و اجتماعي همراه است. پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه فعاليت ورزشي با خودپنداره بدني در دانشجويان پسر دانشگاه علوم پزشكي بيرجند طراحي شد.روش تحقيق: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، كلّيه دانشجويان پسر دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سال 1394 به روش سرشماري انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. از پرسشنامه استاندارد psdq براي سنجش خودپنداره و از پرسشنامه محقق ساخته براي تعيين ويژگي هاي فردي و وضعيت فعاليت ورزشي دانشجويان مورد مطالعه استفاده شد. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله نرم افزار آماري spss (ويرايش 19) و با استفاده از آزمون هاي من ويتني يو و كروسكال واليس انجام شد.يافته ها: نتايج نشان داد كه اكثر دانشجويان (77/4%) فعاليت ورزشي نداشتند. از 22/6درصد دانشجوياني كه فعاليت ورزشي را گزارش كردند، 16/8درصد داراي فعاليت شديد منظم و 8/5درصد داراي فعاليت سبك منظم بودند. ميانگين نمره خودپنداره كلي دانشجويان 0/93 ±4/17 بود. نتايج رابطه معني داري را بين خودپنداره بدني و عملكرد ورزشي نشان داد (p=0/02).نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين مطالعه مشخص شد، فعاليت ورزشي باعث بهبود خودپنداره بدني و عزت نفس دانشجويان مي شود؛ از اين رو لازم است سياست گذاران سيستم بهداشت و درمان، تسهيلات لازم براي گسترش فرهنگ پرداختن به فعاليت هاي ورزشي را ارتقا دهند و نيز امكانات كافي در محيط دانشگاه را براي اين مهم فراهم كنند.

Self concept is one of the important aspects of social development that each individual uses for self description. Physical self concept includes the persons’ attitude toward their body dimensions. Lack of proper perception of the physical self concept has been linked to physical, mental, and social disorders. This study was aimed to investigate the relationship between physical activities with physical self concept among male medical students in Birjand University of Medical Sciences in 2016. Materials and Methods: In this descriptive- analytical study, study scale was distributed among all of the male medical students. A questionnaire including of demographic data and physical activity as well as the Physical Self Description Questionnaire (PSDQ: Marsh, 1996) was completed by participants. by SPSS 19 software using statistical method, an‎d analytical (Mann-Whitney and Kruskal-Wallis tests) were analyzed. Results: A total of 452 students with the mean age of 22.11± 2.85 years participated. 350 (77.4%) students don't have physical activity, 76 (16.8%) did regular heavy athletic performance and 26 (5.8%) did regular light sport activity. Results showed a significant relationship between physical self-concept and athletic performance (p=0.02). Conclusion: According to the results of this study, it was found that athletic performance improves physical self-esteem and self-esteem of students. Therefore, health system policy makers can promote the necessary facilities for expanding the culture of sports activities and also create an environment with sufficient facilities in the university.