مقايسه عوارض مادري و نوزادي در سزارين با توقف نزول در دو روش pull و push

مقدمه: توقف نزول جنين، يكي از انديكاسيون هاي اصلي سزارين مي باشد كه دو روش رايج جهت خارج كردن جنين Push و Pull مي باشد. با توجه به عوارض و مشكلات ناشي از سزارين و ضرورت يك راهكار مناسب جهت كاهش اين مشكلات و مشكلاتي كه گريبان‌گير نوزادان فول ارست شده، مطالعه حاضر با هدف تعيين نمره آپگار نوزادان و مقايسه پيامدهاي مادري و نوزادي در سزارين هاي انجام شده به روش هاي Pull و Push انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در سال 961395 بر روي 126 زن كه به‌دليل توقف نزول در بيمارستان علي‌ابن ابيطالب زاهدان تحت سزارين اورژانسي قرار گرفته بودند، انجام شد. پيامدهاي مادري (آسيب به مثانه، اكستنشن انسزيون رحمي، مدت زمان بستري شدن) و نوزادي (نمره آپگار) در سزارين به روش Pull و Push با استفاده از فرم هاي حاوي اين اطلاعات جمع‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون هاي توصيفي، كاي اسكوئر و تي مستقل انجام شد. يافته‌ها: ميانگين نمره آپگار دقايق اول و پنجم در نوزادان سزارين شده به روش Pull نسبت به روش Push، به‌طور معني‌داري بيشتر بود (P 0.001). همچنين اكستنشن رحمي در سزارين به روش Pull به‌طور معني‌داري كمتر از روش Push بود (P 0.001). نتيجه‌گيري: روش Pull به دليل عوارض كمتر و پيامد هاي بهتر نوزادي و مادري، بر روش Push ارجح مي باشد.