بررسي ارتباط ديسترس جنيني و تروپونين T خون بندناف در طي ليبر

مقدمه: سال‌هاست كه از الكتروكارديوگرام براي تشخيص ديسترس جنيني حول‌و‌حوش زايمان استفاده مي‌شود. در صورت آسيب سلول‌هاي قلبي، تروپونين T آزاد مي‌شود. مطالعات اندكي در مورد ارتباط اختلال ضربان قلب جنين و تروپونين T انجام شده است، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط ديسترس جنيني و تروپونين T بندناف انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مورد شاهدي در سال 1395 بر روي 80 نوزاد در بيمارستان آيت‌الله موسوي زنجان انجام شد. نوزادان در دو گروه 40 نفره با نوار قلب غيراطمينان بخش و گروه كنترل مورد مقايسه قرار گرفتند. تروپونين خون بندناف با استفاده از كيت شركت (Bioassay Technology biology) و به‌روش Elisa و با حساسيت 2.54 نانوگرم بر ليتر اندازه‌گيري شد. اطلاعات دموگرافيك و مامايي ثبت شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي تي مستقل و تي زوجي انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد.يافته‌ها: ميزان تروپونين در خون بندناف نوزادان گروه فتال ديسترس (499.85±531.04 نانوگرم بر ليتر) به‌طور معناداري بيشتر از گروه شاهد (59.66±187.47 نانوگرم بر ليتر) بود (P 0.001). ميزان تروپونين خون بندناف در افت زودرس كمترين مقدار و در افت متغير بيشترين مقدار بود، ولي از نظر آماري تفاوت معناداري نداشتند (0.195=p). نتيجه‌گيري: ميزان تروپونين خون بندناف در نوزادان با نوار قلب غيراطمينان‌بخش به‌طور معناداري بيشتر است كه نشان مي‌دهد اختلالات ضربان قلب جنين در طول ليبر ممكن است سبب آسيب قلبي نوزادان شود.