بررسي ارتباط ميان آسيب DNA اسپرم و ميزان بيان miRNA‌هاي القاء كننده آپوپتوز miR15a/16 و ژن ضد آپوپتوز BCL2

مقدمه: يكي از عوامل ايجاد كننده آسيب در DNA اسپرم، آپوپتوز است. با توجه به نقش حياتي ميكروRNA‌ها در فرآيندهاي مختلف پاتوفيزيولوژيك، احتمال كنترل فرآيند آپوپتوز در DNA اسپرم نيز توسط ميكروRNAها مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف تعيين ارتباط ميان ميزان آسيب DNA اسپرم و سطح بيان miR15a/16 و ژن ضد آپوپتوز BCL2 انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه تجربي در سال 1396 بر روي 30 بيمار مراجعه كننده به مركز درمان ناباروري بيمارستان طالقاني شهر تهران صورت گرفت. نمونه مايع مني بعد از 32 روز پرهيز از نزديكي جمع‌آوري و مطابق با معيارهاي سازمان جهاني بهداشت مورد آناليز قرار گرفت. آماده‌سازي نمونه اسپرم با روش سانتريفيوژ شيب غلظت انجام شد. آسيب DNA اسپرم با تست بررسي ساختار كروماتين اسپرم مورد ارزيابي قرار گرفت و بر اساس ميزان آسيب DNA، نمونه ها به دو گروه با DFI بيشتر يا مساوي 30 و DFI كمتر از 30 تقسيم شدند. ميزان بيان miR15a/16 و ژن BCL2 در نمونه بيماران با روش ريل تايم اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 22) و آزمون‌هاي تي مستقل و بررسي بيان ژن با نرم‌افزار REST 2009 انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: ارتباط منفي معني داري بين DFI بيشتر يا مساوي 30 با حركت و مورفولوژي نرمال اسپرم مشاهده شد (0.05 gt;p). ميزان بيان miR15a/16 در گروه با DFI بيشتر يا مساوي 30 در مقايسه با گروه كنترل (DFI كمتر از 30)، به‌طور قابل توجهي افزايش و بيان BCL2 به‌طور معني‌داري كاهش يافته بود (0.05 p). نتيجه‌گيري: كاهش بيان BCL2 به‌دنبال افزايش miR15a/16 در هسته اسپرم، منجر به افزايش آسيب DNA در اسپرم مي شود. ارزيابي miRNAs و ژن مرتبط با آپوپتوز مي تواند در آينده به عنوان يك ابزار تشخيصي جهت اطمينان از يكپارچگي DNA اسپرم در زوجين نابارور با عامل مردانه مطرح شود.