گزارش مورد: فيستول وزيكويوترين به‌دنبال زايمان واژينال

مقدمه: عوارض زايماني مادري متعددي ممكن است به‌دنبال هر يك از انواع زايمان ايجاد شود. يكي از اين عوارض نادر اما پراهميت و دردسرساز، فيستول اوروژنيتال مي‌باشد. شيوع انواع مختلف فيستول اوروژنيتال به‌دنبال زايمان به‌روش سزارين بيشتر بوده و صرفاً موارد انگشت‌شماري به‌دنبال زايمان واژينال گزارش شده‌اند. در اين مقاله، يك مورد بيمار دچار عارضه فيستول وزيكويوترين به‌دنبال زايمان طبيعي گزارش مي‌شود. معرفي بيمار: بيمار خانمي 31 ساله حاملگي سوم و سابقه 2 زايمان طبيعي بدون مشكل و با درد زايماني و سن حاملگي 38 هفته به اورژانس زنان بيمارستان امام رضا (ع) مشهد مراجعه كرده بود. پيشرفت زايماني از ديلاتاسيون اوليه 5 سانتي‌متر و افاسمان 60% در طي 2 ساعت از زمان مراجعه با انقباضات رحمي خودبه‌خودي مناسب انجام شد. پس از خروج سر و شانه، ديستوشي زايماني در زمان خروج شكم به‌دليل توده بزرگ قابل لمس در شكم جنين ايجاد شد و زايمان به‌سختي انجام گرديد. حدود 10 روز پس از زايمان، بيمار با شكايت ترشح آبكي بدبو از واژن مراجعه نمود. پس از انجام تست متيلن بلو، تشخيص فيستول وزيكويوترين مطرح گرديد و با انجام سيستوگرافي، تأييد نهايي تشخيص انجام شد. براي بيمار كاتتريزاسيون ادراري به‌مدت 3 ماه تعبيه گرديد و پس از انجام مجدد سيستوگرافي، فيستول وزيكويوترين كاملاً ترميم يافته بود و نياز به اقدام جراحي پيدا نشد. نتيجه‌گيري: فيستول وزيكويوترين، از نادرترين انواع فيستول‌هاي اوروژنيتال مي‌باشد كه اغلب به‌دنبال سزارين و گاهي نيز پس از زايمان طبيعي ايجاد مي‌گردد. يكي از فاكتورهاي خطر فيستول وزيكويوترين به‌دنبال زايمان طبيعي، ديستوشي زايماني است. بسياري از موارد فيستول‌هاي وزيكويوترين با اقدامات نگهدارنده و حمايتي چندماهه ترميم خودبه‌خودي پيدا مي‌كنند و نيازي به اقدامات جراحي ندارند.