ارتباط بين برخي ويژگي‌هاي باروري و Hb مادر با وزن جفت

مقدمه: وزن جفت از جمله شاخص‌هاي تعيين كننده سلامت و كفايت آن است كه تحت تأثير برخي ويژگي‌هاي باروري و بيوشيميايي مادر قرار مي گيرد. از اين رو مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط بين ويژگي‌هاي باروري و برخي ماركرهاي خوني مادر با وزن جفت انجام گرفت. روش‌كار:اين مطالعه مقطعي تحليلي در سال 1396 بر روي 365 زن زائو مراجعه كننده به زايشگاه واليعصر كازرون انجام گرفت. اطلاعات فردي و باروري مادران واجد شرايط (سن مادر، سن بارداري، وزن مادر در ابتداي بارداري، قد مادر، تعداد زايمان، ميزان هموگلوبين، ميزان هماتوكريت و وزن جفت) از طريق پرسشنامه محقق ساخته تكميل گرديد و جفت هاي مورد نظر از طريق ترازوي استاندارد شده، وزن شدند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 21) و آزمون‌هاي آماري ضرايب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه انجام گرفت. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته‌ها:ميانگين وزن جفت ها 127.9±583 گرم، ميانگين شاخص توده بدني آنان 5.03±25.1 كيلوگرم بر متر مربع، ميانگين ميزان هموگلوبين 0.94±12.75 ميلي‌گرم در دسي‌ليتر و ميزان هماتوكريت 2.92‌±28.23 درصد بود. بين وزن جفت با شاخص توده بدني مادر و سن بارداري ارتباط مثبت و معني‌داري وجود داشت (P 0/05). همچنين بر اساس نتايج ضرايب رگرسيون چندگانه، دو متغير شاخص توده بدني و سن بارداري پيش‌بيني كننده مثبت وزن جفت بودند (به ترتيب با β=0.24،0.20=β ، P 0.001) و در مجموع 10% واريانس وزن جفت را تبيين مي نمودند، اما توزيع وزن جفت با دفعات بارداري، سن مادر، HB و HCT مادر ارتباط معني‌داري نداشت. نتيجه‌گيري:بين وزن جفت با شاخص توده بدني مادر و سن بارداري ارتباط معني‌داري وجود دارد، لذا توصيه مي‌گردد به منظور حفظ عملكرد مناسب جفت، مراقبت‌هاي صحيح در ايجاد توده بدني مناسب و وزن‌گيري صحيح و احتياط در زمان ختم بارداري انتخابي صورت گيرد.