بررسي ارتباط سطح سرمي ويسفاتين با شاخص‌هاي آنتروپومتريك و ميزان وزنگيري دوران بارداري مادر

مقدمه: ويسفاتين يك آديپوكين مترشحه از بافت چربي است كه به ‌نظر مي رسد با ميزان وزن گيري در دوران بارداري مرتبط باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسي سطح سرمي ويسفاتين در بارداري و ارتباط آن با شاخص هاي آنتروپومتريك و وزن گيري دوران بارداري مادر انجام شد. روش كار: اين مطالعه كوهورت در بازه زماني آذر ماه سال 1394 تا شهريور سال 1395 بر روي 56 زن باردار 40-18 ساله در سه ماهه اول بارداري كه براي مراقبت‌هاي دوران بارداري به مراكز جامع سلامت پرجمعيت مراجعه كرده بودند، انجام شد. زنان باردار از نظر شاخص توده بدني قبل از بارداري به دو گروه A (BMI طبيعي) و B (BMI بالاتر از طبيعي) تقسيم بندي و همگن شدند. سطح سرمي ويسفاتين در هفته‌هاي 126 و 2015 بارداري به روش ELISA سنجش شد. روش گردآوري اطلاعات شامل: مشاهده، معاينه و مصاحبه بيمار با استفاده از پرسشنامه در سه بخش اطلاعات فردي، تاريخچه مامايي و طبي مادري و متغيرهاي جنيني، نتايج آزمايشگاهي بود. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS و آزمون هاي كاي دو نمونه اي، من‌ويتني، آزمون رتبه علامت‌دار ويلكاكسون، رگرسيون و آزمون همبستگي رتبه اي اسپيرمن انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني دار در نظر گرفته شد. يافته ها: ميانگين ويسفاتين سرمي از سه ماهه اول بارداري به سه ماهه دوم بارداري در هر دو گروه به‌طور معني داري افزايش پيدا كرده بود (به‌ترتيب 0.005=pa و 0.001= pb در گروه A و B). ميانگين سطح سرمي ويسفاتين سه ماهه دوم بارداري گروه B نسبت به گروه A به‌طور معناداري بيشتر بود (0.04=p). ميزان وزن گيري در طي سه ماهه دوم بارداري گروه A به‌طور معناداري در مقايسه با گروه B بيشتر بود (0.03=p). سطح ويسفاتين سه ماهه دوم ارتباط مثبت و معناداري با شاخص توده بدني سه ماهه سوم بارداري در گروه A داشت (p=0.01, r= 0.54). نتيجه گيري: الگوي افزايشي در غلظت ويسفاتين پلاسماي مادر با پيشرفت بارداري در زنان باردار در گروه با شاخص توده بدني طبيعي ممكن است تابعي از تغييرات افزايشي در بافت چربي احشايي باشد كه در افزايش انعطاف پذيري متابوليسم مادران در بارداري و كاهش بروز بيماري هاي متابوليك نقش داشته باشد.