بررسي ارزش تشخيصي معيارهاي سونوگرافي لگني در تشخيص بلوغ زودرس دختران شهر مشهد

مقدمه: بلوغ زودرس مي‌تواند پيامدهاي جسماني و رواني مهمي به‌‌دنبال داشته باشد، در حالي كه شناسايي و درمان به‌موقع آن مي‌تواند از اين تبعات جلوگيري كند. در حال حاضر تست تشخيصي بلوغ زودرس مركزي، تست تحريكي آگونيست هورمون آزادكننده گنادوتروپين مي‌باشد كه با توجه به محدوديت‌ها و تهاجمي بودن آن، مطالعه حاضر با هدف بررسي نقش تكميلي سونوگرافي لگني به‌عنوان روشي غيرتهاجمي و كم‌هزينه در تشخيص بلوغ زودرس انجام شد. روش‌كار: اين مطالعه مقطعي در سال 1397 بر روي 15 نفر از دختران زير 8 سالي كه توسط والدين خود با شكايت بروز صفات ثانويه جنسي به درمانگاه غدد اطفال بيمارستان قائم و امام رضا (ع) مشهد مراجعه كرده بودند، انجام شد. علاوه بر اندازه‌گيري قد و وزن و محاسبه شاخص توده بدني، افراد تحت آزمايش با تست تحريكي آگونيست هورمون آزاد كننده گنادوتروپين قرار گرفتند. دختران با سطح LH بيشتر يا مساوي 5 واحد بر ليتر جهت انجام سونوگرافي لگني به بخش راديولوژي بيمارستان امام رضا (ع) ارجاع و از طريق شكمي با مثانه پر دستگاه فيليپس با پروب 52 مگاهرتزي توسط متخصص راديولوژي مورد بررسي قرار گرفتند. طول و عرض و ارتفاع رحم، حجم رحم و طول و عرض و ارتفاع و حجم تخمدان‌ها اندازه‌گيري و اعداد حاصله با سونوگرافي 15 نفر به‌عنوان گروه شاهد مقايسه گرديد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS (نسخه 16) و آزمون‌هاي تي‌تست و من‌ويتني انجام شد. ميزان p كمتر از 0.05 معني‌دار در نظر گرفته شد. يافته ها: بين دو گروه مورد و شاهد از نظر تمام معيارهاي سونوگرافي اختلاف معناداري وجود داشت (0.001=p)، به‌جز معيار مربوط به ديامتر عرضي تخمدان چپ كه بين دو گروه اختلاف معناداري نداشت (0.102=p). بهترين معيار در بين معيارها، حجم تخمدان راست (با 0.871= سطح زير منحني) و پس از آن حجم رحم (با 0.864= سطح زير منحني) و بعد از آن طول رحم (با 0.851= سطح زير منحني) تعيين گرديد. نتيجه گيري: سونوگرافي را مي‌توان به‌عنوان يك روش مفيد كمكي در تشخيص بلوغ زودرس مركزي در دختران در نظر گرفت. هرچند بررسي بيشتر بر روي جمعيت هاي بزرگ‌تر نياز است تا صحت اين روش تأييد گردد.