برآورد اثرات ذرات معلق هوا با قطر 2/5 ميكرومتر و كمتر (PM2.5) شهر تهران بر سلامت، با استفاده از نرم افزار BenMAP-CE

زمينه و هدف: با وجود بهبود قابل توجه كيفيت هوا در سال 1397 در تهران و كمتر شدن ميانگين غلظت هاي اكثر آلاينده ها در مقايسه با سال هاي قبل، كيفيت هوا در اين كلانشهر كماكان با مقادير رهنمود سازمان جهاني بهداشت و استاندارد ملي فاصله دارد. هدف اين مطالعه، برآورد اثرات آلودگي هوا بر سلامت در شهر تهران و با لحاظ نمودن توزيع مكاني ذرات معلق هوا با قطر 2/5 ميكرومتر و كمتر (PM2.5) و توزيع مكاني جمعيت، در تعيين ميزان مواجهه است.روش بررسي: در اين مطالعه، ضمن معرفي تابع غلظتپاسخ GEMM و نرم افزار BenMAP-CE، مرگ و مير منتسب به مواجهه بلند مدت با PM2.5 هواي آزاد و توزيع مكاني آن در تهران براي سال هاي 1396 و 1397 از اين طريق تخمين زده شده است. داده هاي غلظت ساعتي PM2.5 ايستگاه هاي سنجش كيفيت هوا جهت تخمين ميزان غلظت PM2.5 براي 349 محله تهران استفاده شده است. يافته ها: نتايج به دست آمده نشان داد كه ميانگين غلظت مواجهه با PM2.5 وزن دهي شده با جمعيت در شهر تهران در سال هاي 1396 و 1397 برابر μg/m^3 31/8 و μg/m^3 26/2 بوده است. با استفاده از تابع GEMM، در مجموع 377,7 (126,6-581,8) مرگ منتسب به PM2.5 در سال 1396 در بزرگسالان (بزرگ تر از 25 سال) برآورد گرديد و براي سال 1397 اين تعداد 418,6 (918,5-753,6) برآورد شد.نتيجه گيري: توزيع مكاني مرگ هاي منتسب به PM2.5 نشان داد نرخ مرگ منتسب به ازاي هر 100 هزار نفر جمعيت، در مناطق 16 و 18 شهرداري تهران از ساير مناطق بالاتر و در منطقه يك از مناطق ديگر پايين تر است.