بررسي اثربخشي آموزش گروهي مبتني بر درمان شناختي-سيستمي گاتمن بر كيفيت زندگي و الگوهاي ارتباطي بيماران مبتلا به سرطان پستان و همسران آنها

زمينه و هدف: تشخيص سرطان پستان، استرس زيادي را پيش روي بيماران و همسران آنها قرار مي‫دهد. كاهش كيفيت زندگي و اختلال در الگوهاي ارتباطي زناشويي از جمله مشكلاتي است كه متعاقب ابتلا به سرطان پستان، توسط بيماران و همسران آنها تجربه مي‫شود. مداخلات روانشناختي مي‫تواند در كاهش مشكلات بيماري سرطان مؤثر باشد. اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي برنامه آموزش مبتني بر درمان شناختي-سيستمي گاتمن بر كيفيت زندگي و الگوهاي ارتباطي زنان مبتلا به سرطان پستان و همسران آنها انجام شد. روش كار: مطالعه از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون پس آزمون و با گروه كنترل بود. افراد حائز شرايط، به شكل تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. هر دو گروه، پرسشنامه هاي كيفيت زندگي بيماران مبتلا به سرطان پستان و كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني و نيز پرسشنامه -جدايي فاصله گاتمن را تكميل كردند. سپس، گروه آزمايش در جلسات آموزشي درمان شناختي-سيستمي گاتمن به مدت 8 جلسه دو ساعته شركت كردند. پس از اتمام دوره آموزش و سه ماه بعد از آن از هر دو گروه، آزمون گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمون‫هاي تي مستقل و كوواريانس مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج نشان داد ميانگين نمرات الگوي ارتباطي (6/6±21/20) و كيفيت زندگي (11/79±67/22) در گروه آزمايش پس از مداخله، نسبت به ميانگين الگوي ارتباطي (8/85±45/20) و كيفيت زندگي (12/08±50/98) در گروه كنترل، تفاوت معناداري داشت (P 0.001). نتيجه گيري: براساس يافته ها، درمان شناختي-سيستمي گاتمن در بهبود كيفيت زندگي و الگوي ارتباطي بيماران مبتلا به سرطان و همسران آنها موثر است. بنابراين، اين روش مي‫تواند در كار باليني به متخصصان حوزه سلامت و خانواده كه در ارتباط با بيماران و خانواده ها هستند، كمك كند.