مقايسه خودمراقبتي، حمايت اجتماعي و استرس درك شده در زنان باردار گروه‫ هاي سني كم خطر و پرخطر

زمينه و هدف: بارداري و زايمان در عين حال كه يك رويداد طبيعي در چرخه زندگي زنان است، تجربه اي پر از استرس همراه با تغييرات هيجاني، جسماني و اجتماعي زيادي مي باشد. واكنش يك زن نسبت به اين روند تحت تاثير عوامل مختلفي نظير سن بارداري قرار مي‫گيرد. هدف اين مطالعه مقايسه خودمراقبتي، حمايت اجتماعي و استرس درك شده در زنان باردار سنين كم خطر و پرخطر بود.روش كار: اين مطالعه توصيفي تحليلي در سال هاي 97-1396 با مشاركت 400 نفر از زنان باردار مراجعه كننده به درمانگاه مامايي بيمارستان 29 بهمن شهر تبريز انجام شد. افراد به دو گروه سني 200 نفره كم خطر (35-18 سال) و پرخطر (زير 18 و بالاي 35 سال) تقسيم شدند. روش نمونه گيري به صورت در دسترس بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه چهارقسمتي مشخصات جمعيت شناختي و تاريخچه مامايي، پرسشنامه خودمراقبتي در بارداري، حمايت اجتماعي درك شده و استرس درك شده جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و با آمار توصيفي و آزمون تي مستقل انجام گرفت. يافته ها: ميانگين نمرات خودمراقبتي در دو گروه زنان سنين كم خطر و پرخطر به ترتيب برابر با 5/1±43/2 و 6/2±42، حمايت اجتماعي درك شده در بارداري به ترتيب 11/6±68/3 و 12/4±64/4 و استرس درك شده 7±37/3 و 9/4±39/1 بود. نتايج آزمون تي مستقل نشان داد بين دو گروه زنان باردار كم خطر و پرخطر، از نظر خودمراقبتي در بارداري (0/03=p)، حمايت اجتماعي درك شده (0/03=p) و استرس درك شده (0/008=p) تفاوت آماري معني داري وجود داشت. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه، زنان گروه سني كم خطر، خودمراقبتي و حمايت اجتماعي پايين و استرس بالاتري را نسبت به زنان سنين پرخطر تجربه كردند. لذا با افزايش آگاهي زنان باردار در زمينه سبك زندگي مناسب، افزايش حمايت اجتماعي و كاهش استرس دوران بارداري مي‫توان به بهبود كيفيت زندگي و نتايج بارداري موفق به خصوص در زنان باردار سنين پرخطر كمك كرد.