مقايسه تاثير آموزش گروهي و فردي بر انگيزه ترك سيگار در بيماران عروق كرونري

زمينه و هدف: ترك سيگار و يا كاهش مصرف آن به طور چشمگيري خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي عروقي و ساير بيماري هاي مرتبط با مصرف سيگار را كاهش مي دهد. به نظر مي رسد نوع آموزش بر انگيزه ترك سيگار مؤثر باشد. اين مطالعه با هدف مقايسه تاثير آموزش گروهي و فردي بر انگيزه ترك سيگار در بيماران عروق كرونري بستري در بيمارستان بوعلي سيناي قزوين انجام شد.روش كار: مطالعه حاضر يك پژوهش نيمه تجربي بود كه روي 255 نفر از بيماران با تشخيص بيماري عروق كرونري بستري در بيمارستان بوعلي سيناي قزوين كه سيگاري بودند انجام شد. نمونه ها با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. بيماران در سه گروه آموزش فردي، گروهي و كنترل قرار گرفتند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه دوقسمتي كه شامل فرم اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه استاندارد انگيزه ترك سيگار بودند استفاده شد. اطلاعات قبل از شروع آموزش، چهار هفته و سه ماه بعد از اتمام آموزش جمع آوري و با استفاده از نرم افزار SPSS24 و شاخص هاي توصيفي مانند ميانگين، انحراف معيار و فرواني و همچنين آزمون هاي كاي دو و تحليل واريانس يك طرفه تحليل شد.يافته ها: ميانگين نمرات انگيزه ترك سيگار قبل از مداخله در گروه كنترل، آموزش فردي و گروهي به ترتيب 2/7±9/4، 2/3±8/5، 2/4±7/8 بود كه در پيگيري اول (4 هفته پس از مداخله) به 2/9±8/76، 2/5±13/5 و 2/5 ±14 (P 0.001) و در پيگيري دوم (3 ماه پس از مداخله)، به 3/3±8/18، 2/8±13/3 و 2/7±14 تغيير يافت (P 0.001).نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه آموزش بصورت گروهي سبب افزايش بيشتر انگيزه بيماران براي ترك سيگار شد. بنابراين طراحي برنامه آموزش گروهي مي تواند تأثير بسزايي در افزايش انگيزه و ايجاد رفتار ماندگار براي ترك سيگار در بيماران كرونري داشته باشد.