نقش دلبستگي به خدا و بلوغ عاطفي در پيش بيني خوددلسوزي مادران كودكان ناشنوا

زمينه و هدف: يكي از چالش برانگيزترين جنبه هاي مادر بودن، مديريت هيجاناتي است كه به هنگام مراقبت از كودكان خاص ايجاد مي شود. هدف از پژوهش حاضر تعيين نقش دلبستگي به خدا و بلوغ عاطفي در پيش بيني خوددلسوزي مادران كودكان ناشنوا بود. روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري شامل كليه مادران داراي كودك ناشنواي 3 تا 10 ساله مراجعه كننده به مراكز توانبخشي زير نظر اداره كل بهزيستي شهر اردبيـل بود كه از بين آنها 60 مادر به شـــيوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقياس هاي دلبستگي به خدا ، بلوغ عاطفي و خوددلسوزي بودند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه استفاده شد و داده ها توسط نرم افزار spss تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: نتايج نشان داد كه بين دلبستگي به خدا (0/81=r،P 0.001 )، پناهگاه امن (0/43 =rP 0.001، ادراك مثبت از خدا (0/09 =r، P 0.05 ) و عدم ثبات عاطفي (0/38 =r، P 0.05 ) با خوددلسوزي رابطه معني داري وجود دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد، دلبستگي به خدا 81 درصد از واريانس خوددلسوزي مادران كودكان ناشنوا را پيش بيني مي‫كند. نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل مي توان چنين نتيجه گرفت كه دلبستگي به خدا و ثبات عاطفي از متغيرهاي مهم در زمينه سلامت روان مادران داراي كودك ناشنوا است لذا بايستي آموزش هاي لازم در زمينه ايجاد دلبستگي ايمن به خدا و داشتن ثبات عاطفي به والدين داراي كودكان ناشنوا ارائه شود.