بررسي توان خودمراقبتي و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مبتلا به بيماري‫هاي مزمن در سال 1397

زمينه و هدف: با پير شدن افراد، خطر زندگي با بيماري هاي مزمن افزايش مي يابد كه باعث محدوديت فعاليت جسماني و رواني افراد سالمند شده و كاهش كيفيت زندگي را به دنبال دارد. سازمان بهداشت جهاني ترويج مراقبت از خود را براي پيشگيري و درمان بيماري هاي مزمن توصيه مي كند. هدف از اين مطالعه تعيين توان خودمراقبتي و عوامل مرتبط با آن در سالمندان مبتلا به بيماري هاي مزمن مراجعه كننده به درمانگاه هاي تخصصي مراكز آموزشي درماني اردبيل بود. روش كار: در اين مطالعه مقطعي، تعداد 222 نفر از سالمندان مبتلا به بيماري هاي مزمن (عضلاني اسكلتي، ديابت، قلبي عروقي و كليوي) مراجعه كننده به درمانگاه هاي تخصصي مراكز آموزشي درماني امام خميني (ره)، فاطمي و علوي اردبيل در سال 1397 با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. گردآوري داده ها با استفاده از فرم مشخصات دموگرافيك و پرسشنامه توانايي خودمراقبتي افراد سالمند (SASE) انجام شد. در نهايت، داده ها با استفاده از آمار توصيفي و آناليز چندمتغيره رگرسيون لوجستيك در نرم افزار آماري SPSS16 تجزيه و تحليل شدند. يافته ها: تعداد 191 نفر (86%) از سالمندان، توان خودمراقبتي نامطلوب داشتند و تنها 31 نفر (14%) از توان خودمراقبتي مطلوب برخوردار بودند. زنان سالمند، توان خودمراقبتي بهتري نسبت به مردان داشتند (0/015=p) در حالي كه بيماران متأهل (0/004=p)، مطلقه (0/045=p) و بيوه (0/013=p) در مقايسه با افراد مجرد، از توانايي خودمراقبتي نامطلوبي برخوردار بودند. نتيجه گيري: بر اساس نتايج مطالعه حاضر، مراقبت از خود در سالمندان مبتلا به بيماري هاي مزمن نامطلوب بود، بنابراين تدوين و اجراي برنامه هاي ارتقاي خودمراقبتي سالمندان يك ضرورت به نظر مي رسد.