همبستگي هوش هيجاني و فرسودگي شغلي در كاركنان ناجا؛ مطالعه موردي شهر ساري

اهداف: هوش هيجاني نسبت به بهره هوشي و هوش شناختي پيش‌بيني‌كننده مطمئن‌تري براي موفقيت فرد در زندگي و محيط كار است. پژوهش حاضر با هدف بررسي همبستگي هوش هيجاني و فرسودگي شغلي در ميان كاركنان ناجا شهرستان ساري انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي در كليه كاركنان ناجا در شهرستان ساري در سال ۱۳۹۵ انجام و ۱۶۹ نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. داده‌ها با پرسش‌نامه‌هاي استاندارد هوش هيجاني شرينگ و فرسودگي شغلي گلدارد گردآوري شد. داده‌ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين فرسودگي شغلي كاركنان ناجاي شهر ساري با هوش هيجاني و ۵ زيرمقياس خودانگيزي، خودآگاهي، خودكنترلي، هوشياري اجتماعي و مهارت‌هاي اجتماعي همبستگي منفي معني‌دار داشت. نتيجه‌گيري: فرسودگي شغلي كاركنان ناجا با هوش هيجاني و همه زيرمقياس‌هاي آن در ايشان همبستگي معكوس دارد.