نقش ميانجي تاب‌آوري در ارتباط بين شفقت خود و عزت نفس با بهزيستي روان‌شناختي افراد نظامي

اهداف: سلامت روان افراد نظامي و متغيرهاي زمينه‌ساز آن اهميت زيادي براي نيروهاي مسلح و جامعه دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه شفقت خود و عزت نفس با ميانجي‌گري تاب‌آوري بر بهزيستي روان‌شناختي افراد نظامي، در قالب يك مدل علي انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين پژوهش توصيفي- همبستگي در دي‌ماه سال ۱۳۹۷ بر روي كليه افراد ساكن در يك شهرك نظامي در تهران با حجم نمونه ۲۰۰ نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انجام شد. ابزار گردآوريي داده‌ها، پرسش‌نامه‌هاي بهزيستي روانشناختي، شفقت به خود، عزت نفس روزنبرگ و تاب‌آوري بود. مدل فرضي پژوهش از طريق روش تحليل مسير و با استفاده از نرم‌افزار Lisrel ۸.۵۴ مورد تحليل قرار گرفت. در اين پژوهش، بهزيستي روان‌شناختي به عنوان متغير وابسته، تاب‌آوري متغير ميانجي و متغيرهاي شفقت به خود و عزت نفس به عنوان متغيرهاي مستقل بودند. يافته‌ها: نتايج نهايي بيانگر معناداربودن تأثير متغيرهاي مستقل بر متغير وابسته در هر مسير و با اطمينان ۹۵% بود. همچنين شاخص‌هاي نيكويي برازش RMSEA، GFI، AGFI، IFI، RFI حاكي از برازندگي مطلوب مدل پيشنهادي و تطابق آن با داده‌هاي تجربي بود. نتيجه‌گيري: متغيرهاي شفقت خود و عزت نفس، هم به‌صورت مستقيم و هم از طريق تقويت تاب‌آوري مي‌توانند نقش به‌سزايي در سطح بهزيستي رواني افراد نظامي داشته باشند. نقش شفقت خود در افزايش تاب‌آوري و بهزيستي روان‌شناختي، بيشتر از عزت نفس است.