مقايسه اميد به زندگي، احساس گناه و اختلالات روان‌تني در معتادان متجاهر زن تحت درمان اجباري و زنان معتاد خودمعرف

اهداف: اعتياد يك اختلال مغزي است كه به‌واسطه اجبار در محرك‌هاي پاداش با وجود عواقب ناگوار ايجاد مي‌شود. هدف از انجام اين پژوهش مقايسه اميد به زندگي، احساس گناه و اختلالات روان‌تني در معتادان متجاهر زن تحت درمان اجباري و زنان معتاد خودمعرف بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي در معتادان متجاهر زن تحت درمان در مراكز اقامتي اجباري و زنان معتاد خود معرف تحت درمان مراكز اقامتي شهرستان زاهدان در تابستان ۱۳۹۷ انجام شد. از هر گروه ۳۰ نفر به روش تصادفي به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي گردآوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي احساس گناه آيزنك، اختلالات روان‌تني تاكاتا و ساكاتا و اميد به زندگي اشنايدر استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيري در قالب نرم‌افزار SPSS ۲۱ تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين نمره اميد به زندگي در زنان معتاد متجاهر مراكز اجباري (۸.۶۸±۳۰.۳۶) پايين‌تر از زنان معتاد خودمعرف (۷.۱۴±۳۷.۸۰) بود (۱۴.۲۰=F؛ p ۰.۰۱). ميانگين نمره احساس گناه در زنان معتاد متجاهر مراكز اجباري (۲.۴۴±۱۸.۸۰) بالاتر از زنان معتاد خودمعرف (۳.۰۰±۱۶.۸۶) بود (۲۶.۳۲=F؛ p ۰.۰۱)؛ همچنين ميانگين نمره اختلالات روان‌تني در زنان معتاد متجاهر مراكز اجباري (۸.۷۸±۵۸.۳۰) بالاتر از زنان معتاد خودمعرف (۹.۴۷±۵۲.۷۰) بود (۲۴.۷۳=F؛ p ۰.۰۱). نتيجه‌گيري: ميزان اميد به زندگي در زنان معتاد متجاهر پايين‌تر و ميزان احساس گناه و اختلالات روان‌تني در آنها بالاتر از زنان خودمعرف است.