ارائه مدل سنجش رضايت‌مندي عمومي از عملكرد سيستم‎هاي بهداشتي و درماني

مقدمه: با توجه به اهميت نحوه ارائه خدمات و مراقبت‎هاي بهداشتي-درماني، چگونگي عملكرد سيستم‎هاي مذكور و آثار برجسته آن بر رضايت‌مندي عموم، اين سوال مطرح مي شود كه چگونه مي توان ميزان رضايت‌مندي عمومي را در خصوص خدمات بهداشتي درماني مورد ارزيابي قرار داد؟ پژوهش حاضر در پي ارائه مدلي جهت سنجش ميزان رضايت‌مندي عمومي از عملكرد و نحوه ارائه خدمات بهداشتي-درماني است. روش پژوهش: اين پژوهش با رويكرد توصيفي-تحليلي و اهداف كاربردي در سال 1397 در بين 384 مراجعه‎كننده به بيمارستان‎هاي شهرستان شاهرود انجام شد. مبتني بر مرور ادبيات موضوع و نظرات خبرگان، ابتدا ابعاد سنجش رضايت‌مندي از خدمات بهداشتي-درماني شناسايي شدند. براي جمع‌آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. در نهايت، تحليل روابط مابين ابعاد مدل توسط رويكرد مدل‎سازي معادلات ساختاري انجام گرديد. يافته‎ها: يافته‌هاي كليدي پژوهش نشان مي‌دهند كه رضايت‌مندي عمومي از عملكرد سيستم بهداشتي درماني به ترتيب اولويت با ابعاد «كيفيت خدمات بهداشتدرمان» با ضريب مسير 0/87، «قابليت‎ها و مهارت‎هاي كاركنان و پزشكان» با ضريب مسير 0/77، «دسترسي به خدمات» با ضريب مسير 0/66 و «هزينه خدمات»  با ضريب مسير 0/54، ارتباط آماري معناداري دارد. نتيجه‎گيري: لحاظ نمودن ابعاد رضايت‌مندي يادشده نقش بسزايي در ارائه صحيح خدمات، عملكرد مطلوب و افزايش كارايي خدمات بهداشتي درماني دارد و مي‎تواند موجب انجام اقداماتي جهت افزايش معنادار رضايت‎مندي دريافت‎كنندگان اين خدمات شود. علاوه بر آن، با استفاده از نتايج پژوهش حاضر مي‌توان زمينه را براي دسته‌بندي مشتريان برحسب سطح رضايت‌مندي كسب‌شده و ويژگي‌هاي آن‌ها فراهم نمود.