ارتباط تاب‌آوري با تعهد حرفه‌اي در پرستاران بخش‌هاي ويژه

مقدمه: پرستاران بخش‌هاي ويژه با عوامل تنش‌زاي فراواني روبرو هستند. يكي از مهم‌ترين توانايي‌هاي انسان كه در شرايط سخت و فشارهاي رواني، باعث سازگاري مؤثر با عوامل تنش زا شده تاب‌آوري مي‌باشد. اين ويژگي در پرستاران مي‌تواند به بهبود ميزان تعهد حرفه­اي آنان كمك كند. بنابراين اين مطالعه با هدف ارتباط تاب آوري با تعهد حرفه اي در پرستاران بخش هاي ويژه انجام شد. روش پژوهش: در اين مطالعه توصيفي – تحليلي 200 نفر از پرستاران شاغل در بخش‌هاي ويژه بيمارستان‌هاي آموزشي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي بيرجند در سطح استان خراسان جنوبي به روش سرشماري در سال 1397 وارد مطالعه شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه تاب آوري (CDRISC) و پرسشنامه تعهد حرفه‌اي NPCS)) استفاده شد. از آمار توصيفي و استنباطي (من ويتني و كروسكال واليس) جهت تجزيه و تحليل داده‌ها در SPSS نسخه 16 استفاده شد. يافته ها: اكثر پرستاران ميزان تعهد حرفه‌‌اي را زياد (76 درصد) و ميزان تاب آوري را متوسط (70 درصد) گزارش كردند. هم‌چنين بين تاب‌آوري و تعهد حرفه‌اي ارتباط مثبت و معني‌داري مشاهده شد(r=0/22و0/001=p). نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط مثبت و معني‌دار بين تاب‌آوري و تعهد حرفه‌اي، آموزش‌ راهكارهاي تقويت تاب‌آوري در برنامه آموزشي پرستاران و هم‌چنين دانشجويان پرستاري توصيه مي‌شود. تا بدين طريق بتوان ميزان تعهد حرفه‌اي در ميان آنان را افزايش داد؛ در نتيجه بتوان يكي از بزرگترين چالش‌هاي حرفه پرستاري كه كمبود نيروي پرستار مي‌باشد را بهبود بخشيم.