بررسي عوامل اثرگذار بر روش امتيازدهي اعتباربخشي بيمارستاني در ايران

مقدمه: اعتباربخشي يك مدل حمايتي و جامع جهت بررسي عملكرد بيمارستان است. پژوهش حاضر مطالعه كيفي با هدف بررسي روش امتيازدهي استانداردهاي اعتباربخشي بيمارستاني در ايران انجام گرديده است. روش پژوهش: اين پژوهش يك مطالعه كيفي در سال 96 مي‌باشد. هدف ما مصاحبه با خبرگان در حيطه سياست‌گذاري و صاحب‌نظران اعتباربخشي بيمارستاني در ايران بود. بر اين اساس با 25 نفر از خبرگان و ارزيابان اعتباربخشي بيمارستاني مصاحبه نيمه ساختار يافته انجام شد. از روش تحليل چارچوبي براي آناليز داده‌هاي كيفي استفاده شد. يافته‌ها: در مطالعه حاضر، شش موضوع به عنوان عوامل كليدي اثرگذار بر روش اعتباربخشي بيمارستاني شناسايي شدند. دسته‌بندي استانداردها، نمره‌دهي،وزن‌دهي، رتبه‌بندي نمره كلي، نقش ارزيابان، روش ارزيابي بود. در روش فعلي نمره كلي تفاوت بيمارستان‌ها را مشخص نمي‌نمود وزن‌دهي بصورت شفاف مشخص نبود .گام‌هاي اجرايي سنجه‌ها كه راهنماي اجرا مي‌باشند نمره‌دهي شده و مدل تصميم‌گيري ارزيابان يكسان نبود و ارزيابي‌ها اجباري بوده و توسط سازمان مستقل انجام نمي‌گرديد. نتيجه‌گيري: در حيطه دسته‌بندي استانداردها و نحوه نمره‌دهي و وزن‌‌دهي درارزيابي اعتباربخشي تغييراتي لازم است. سنجه‌هاي الزامي‌در استانداردهاي اعتباربخشي حذف شود. پيش شرط ورود به فرآيند اعتباربخشي كسب مجوزهاي لازم قبل از اعتباربخشي خواهد بود. پيشنهاد مي‌گردد از مقياس ليكرت براي نمره‌دهي سنجه‌ها استفاده شود. براي استانداردهاي ايمني بيمار وزن بيشتري در نظر گرفته شود.