تأثير تقويت عضلات دور كننده ران و چرخاننده خارج ران بر آسيب اسپرين خارجي غير برخوردي مچ پا در فوتباليست‌ها و فوتساليست‌هاي مرد: تحقيق تجربي كنترل شده

مقدمه: يكي از رايج‌ترين آسيب‌هاي ورزشي، آسيب‌هاي غير‌ برخوردي مچ پا مي‌باشد. ضعف عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران، موجب تغيير راستاي زانو و مچ پا مي‌شود و مي‌تواند با عدم امكان ايجاد تعادل در فرودها، خطر اسپرين‌هاي غير برخوردي مچ پا را افزايش دهد. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر تقويت عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران در بروز آسيب‌هاي غير برخوردي اسپرين خارجي مچ پا انجام گرديد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه تجربي كنترل شده، 200 فوتباليست و فوتساليست انتخاب شدند و به روش تصادفي در دو گروه تجربي و شاهد قرار گرفتند. پس از اطمينان از همگن بودن گروه‌ها و اندازه‌گيري قدرت عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران، هر دو گروه وارد برنامه بدنسازي شدند. مدت برنامه براي هر دو گروه، 4 جلسه در هفته (هر جلسه يك ساعت) بود و در هر جلسه پس از 45 دقيقه تمرينات مشترك، گروه شاهد برنامه معمول بدنسازي را ادامه مي‌داد و گروه تجربي به مدت 15 دقيقه برنامه تمرينات منتخب را اجرا مي‌نمود. در پايان 8 هفته، قدرت عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران مجدد اندازه‌گيري و آسيب‌هاي غير برخوردي اسپرين خارجي مچ پا در طول يك فصل نيز ثبت گرديد. يافته‌ها: 8 هفته برنامه تقويتي منتخب عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران، به طور معني‌داري باعث افزايش قدرت اين عضلات در گروه تجربي شد و در مقايسه با گروه شاهد، منجر به كاهش 46.1 درصدي آسيب غير برخوردي اسپرين خارجي مچ پا گرديد (كاهش از 13 آسيب در گروه شاهد به 7 آسيب در گروه تجربي). نتيجه‎گيري: تقويت عضلات دور كننده و چرخاننده خارج ران با اجراي برنامه منتخب تقويت اين عضلات، علاوه بر برنامه‌هاي بدنسازي معمول، ممكن است موجب كاهش آسيب غير برخوردي اسپرين خارجي مچ پا گردد.