تأثير درمان شناختي بر كاهش افسردگي بزرگسالان داراي لكنت زبان

مقدمه: هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان شناختي بر كاهش افسردگي بزرگسالان داراي لكنت بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه به روش نيمه آزمايشي و همراه با طرح پيش‌آزمون، پس‌آزمون و گروه شاهد انجام شد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بزرگسالان مراجعه كننده به كلينيك‌هاي گفتار درماني شهر كرج در سال 1395 بود. 40 نفر از مراجعه كنندگان مبتلا به افسردگي، به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند و سطح افسردگي همه آزمودني‌ها با استفاده از مقياس افسردگي Beck (Beck Depression Inventory يا BDI) اندازه‌گيري گرديد (پيش‌آزمون). گروه آزمايش درمان شناختي (Cognitive therapy يا CT) را به صورت گروهي در 10 جلسه 120 دقيقه‌اي دريافت كردند. در پايان مداخلات، سطح افسردگي همه آزمودني‌ها مجدد اندازه‌گيري شد (پس‌آزمون). داده‌ها با استفاده از تحليل كواريانس در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: مقايسه ميانگين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون در دو گروه نشان داد كه ميانگين نمرات پس‌آزمون افسردگي در گروه آزمايش كاهش يافت (0.010 P). نتيجه‎گيري: رويكرد CT روش بسيار مناسبي جهت كاهش افسردگي بزرگسالان داراي لكنت مي‌باشد. همچنين، با توجه به اثربخش بودن مداخله، مي‌توان از اين برنامه به طور گسترده براي درمان اختلالات رواني اين دسته از افراد در كلينيك‌هاي درماني استفاده كرد.