تأثير خستگي عضلات اركتور اسپاين بر حس وضعيت تنه، ران و زانوي مردان كاراته‌كار

مقدمه: حس عمقي و تعادل، نقش قابل ‌توجهي در ارتقاي عملكرد و پيشگيري از آسيب‌هاي حاد و مزمن ورزشي ايفا مي‌كند. خستگي عضلاني مي‌تواند يكي از عوامل ايجاد اختلال در رسيدن اطلاعات از منابع حسي و اندام‌ها به مغز باشد و تعادل را تحت تأثير قرار دهد و تأثير خستگي عضلاني بر اين حس كمتر مطالعه شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير خستگي عضلات اركتور اسپاين بر حس وضعيت تنه، ران و زانوي كاراته‌كاران مرد بود. مواد و روش‌ها: 10 مرد كاراته‌كار حاضر در مسابقات ليگ كشوري، در اين مطالعه شركت نمودند. خطاي مطلق بازسازي زواياي فعال تنه در 45 درجه فلكشن، ران در 30 درجه ابداكشن و فلكشن زنجيره حركتي باز و زانو در زواياي 30 و 60 درجه فلكشن زنجيره حركتي بسته به ‌صورت اندازه‌گيري قبل و بعد با كمك فيلمبرداري محاسبه گرديد و در نرم‌افزار AutoCAD مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. خستگي عضلات اركتور اسپاين قبل و پس از خستگي با استفاده از آزمون Sorensen اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: بر اساس آزمون Paired t، خستگي عضلات اركتور اسپاين تأثير معني‌داري بر حس وضعيت تنه در فلكشن 45 درجه (0.046 = P) و مفصل ران پاي غالب (0.001 = P) و غير غالب (0.001 = P) در حركت ابداكشن 30 درجه داشت. خستگي، تأثير معني‌داري را بر حس وضعيت مفصل ران پاي غالب (0.434 = P) و غير غالب (0.703 = P) در حركت فلكشن 30 درجه، وضعيت مفصل زانوي پاي غالب (0.148 = P) و غير غالب (0.204 = P) در حركت فلكشن 30 درجه و پاي غالب (0.417 = P) و غير غالب (0.439 = P) در زاويه 60 درجه نشان نداد. نتيجه‌گيري: خستگي عضلات اركتور اسپاين در كاراته‌كاران، باعث به وجود آمدن اختلال حس وضعيت تنه و ران مي‌گردد كه مي‌تواند عامل احتمالي ظهور آسيب در اندام تحتاني و بي‌ثباتي به ويژه در ران باشد. با اين ‌حال، ممكن است خستگي عضلات اركتور اسپاين تأثير معني‌داري بر حس وضعيت زانو نداشته باشد و بر پتانسيل آسيب اين مفصل تأثير نگذارد.