مقايسه تأثير 12 هفته تمرينات Tai Chi و مصرف مكمل گلوكزامين سولفات بر تعادل زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت زانو

مقدمه: استئوآرتريت زانو، از شايع‌ترين مشكلات اسكلتي- عضلاني سالمندان است كه منجر به كاهش تعادل و زمين خوردن مي‌شود. از اين رو، مطالعه حاضر با هدف مقايسه تأثير يك دوره تمرينات Tai Chi و مكمل گلوكوزامين سولفات بر تعادل زنان سالمند مبتلا به استئوآرتريت زانو انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر، از نوع كارآزمايي باليني بود و بر روي 75 زن سالمند مبتلااستئوآرتريت زانو كه شدت بيماري آن‌ها با مقياس Kellegeren و Lawrence همگن‌سازي شده بود، انجام گرديد. افراد با تخصيص تصادفي در سه گروه تمرينات Tai Chi، مكمل گلوكوزامين سولفات و شاهد قرار گرفتند. گروه Tai Chi، به مدت سه ماه هفته‌اي سه جلسه تمرينات Tai Chi را انجام دادند و گروه مكمل، با تجويز پزشك، هفته‌اي 3 مرتبه مكمل گلوكوزامين سولفات مصرف كردند و گروه شاهد مداخله‌اي دريافت نكردند. تعادل ايستا، با دستگاه تعادل‌سنج (حالت چشم باز و بسته) و تعادل پويا با آزمون زمان‌دار بلند شدن و رفتن (Timed up and go يا TUG) قبل و بعد از مداخله اندازه‌گيري شد. داده‌ها با آزمون Dependent t و One-way ANOVA در سطح معني‌داري 0.050 P تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: تمرين Tai Chi، تأثير معني‌داري در بهبود نتايج آزمون‌ها قبل و بعد از مداخله در تعادل ايستا چشم باز (0.001 = P و 9.57 = t)، تعادل ايستا چشم بسته (0.001 = P و 5.30 = t) و تعادل پويا (0.001 = P و 8.54 = t) ايجاد كرد و متغير مكمل تنها در نتايج آزمون تعادل پويا (0.040 = P و 2.21 = t) بهبود معني‌داري ايجاد كرد و در گروه شاهد در مقايسه نتايج پيش از مداخله و پس از مداخله، تغييري مشاهده نشد. در بررسي تفاوت‌هاي بين سه گروه با استفاده از آزمون ANOVA، تنها تفاوت بين گروه تمرين و شاهد در تعادل ايستا چشم باز و بسته (0.010 = P) و تعادل پويا (0.040 = P) از لحاظ آماري معني‌دار بود. نتيجه‎گيري: به نظر مي‌رسد تمرينات Tai Chi، موجب كاهش معني‌دار نوسانات قامت و بهبود تعادل در سالمندان مبتلا به استئوآرتريت زانو مي‌شود و از بين دو متغير تمرين و مكمل گلوكوزامين سولفات، تمرين متغير اثرگذاري بوده است.