تأثير شوك اسمزي بر برخي پارامترهاي فيزيولوژيك در بچه ماهيان سفيد درياي خزر (Rutilus kutum)

در اين مطالعه برخي پارامترهاي مرتبط با تنظيم اسمزي در بچه ماهيان سفيد پس از ورود ناگهاني به شوري 6 و 11 گرم در هزار مورد بررسي قرار گرفت تا بتوان به ارزيابي محل مناسب رهاسازي بچه ماهيان سفيد پس از تكثير مصنوعي پرداخت. از كل بدن و همچنين آبشش بچه ماهيان پس از تماس با شوري، در ساعات 24، 72 و 168 جهت سنجش فاكتورهاي مختلف نمونه برداري صورت گرفت. ميزان آنزيم Na+/K+ATPase در شوري 6، در ساعت 24 با تفاوت معني دار نسبت به گروه كنترل افزايش يافت (0/05 P) و سپس با روند نزولي هيچ گونه تفاوت معني داري با گروه كنترل نداشت (0/05 P). در گروه دوم نيز ميزان اين آنزيم در ساعت 24 به حداكثر ميزان خود رسيد و سپس كاهش يافت، اما در تمامي ساعات نسبت به گروه كنترل با تفاوت معني دار افزايش داشت (0/05 P). ميزان پروتئين در شوري 6 هيچ گونه تفاوت معني داري با گروه كنترل نداشت (0/05 P)، اما در پايان دوره تماس در شوري 11 ميزان آنزيم با تفاوت معني داركاهش يافت (0/05 P). غلظت RNA نيز در شوري 6 هيچ گونه تفاوت معني داري را با گروه كنترل نشان نداد (05/0 P) و در پايان دوره تماس در شوري 11 ميزان اين آنزيم با تفاوت معنيدار نسبت به گروه كنترل كاهش يافت (0/05 P). درصد اسمولاريته پلاسما نيز در هر دو گروه با تفاوت معنيدار نسبت بهزمان صفر افزايش يافت (0/05 P). درصد تلفات در گروه دوم تنها 1/52±7/33 درصد بود در حالي كه در شوري 6 هيچ گونه تلفاتي مشاهده نشد. درصد آب بدن نيز با افزايش شوري به صورت معنيدار كاهش يافت (0/05 P). با توجه بهنتايج حاصل از اين آزمايش، به نظر مي رسد رهاسازي بچه ماهيان در محيط هاي مجاور درياي خزر و با شوري بيشتر، به جهت گريز از حجم عظيم آلاينده هاي موجود در مصب، مشكل حادي براي بچه ماهيان پيش نخواهد آورد.