عنوان مقاله :
تأثير پوشش نانوكامپوزيت كيتوزان و عصاره ي رزماري (Rosmarinus officinalis L) بر خصوصيات شيميايي فيله ي فيل ماهي (Huso huso) تلقيح شده با ليستريا مونوسيتوژنز (Listeria monocytogenes) نگهداري شده در يخچال
پديد آورندگان :
JafariKaliji;Jafarpour;Safari ، A;A;R Sari Agriculture Science and Natural Resources University (SANRU) - Faculty of Animal Science and Fisheries - Fisheries
كليدواژه :
نانوكامپوزيت كيتوزان , عصاره رزماري , كيتوزان , ليستريا مونوسيتوژنز , فيل ماهي
چكيده فارسي :
اين مطالعه با هدف ارزيابي اثرات آنتي اكسيداني و آنتي باكتريال پوشش نانوكامپوزيت كيتوزان و عصاره ي رزماري در فيله ي فيل ماهي تلقيح شده با ليستريا مونوسيتوژنز نگهداري شده در يخچال (C°1±4) انجام شد. ماهي فيله و به چهار گروه شاهد (بدون پوشش)، تيمار رزماري 0/5 درصد، كيتوزان 1 درصد و تركيب كيتوزان 1 درصد و رزماري 0/5 درصد به عنوان تيمار نانوكامپوزيت كيتوزان تقسيم شد. سپس همه ي نمونه ها با ليستريا مونوسيتوژنز تلقيح شدند. متعاقبا پارامترهاي شيميايي (بازهاي نيتروژني فعال، عدد پراكسيد، pH و تيوباربيتوريك اسيد) و ويژگيهاي ضدليستريايي نمونه ها در طي شانزده روز نگهداري در يخچال (Cº1±4) بررسي شدند. بر اساس نتايج، نانوكامپوزيت كيتوزان توانايي معني داري (P 0.05) را براي جلوگيري از رشد ليستريا مونوسيتوژنز از 4/14 log cfu/g به 2/32 log cfu/g و به دنبال آن بهترتيب تيمارهاي كيتوزان 1 درصد و عصاره ي رزماري 0/5 درصد در مقايسه با نمونه شاهد در انتهاي دورهnي نگهداري نشان داد. بر حسب پارامترهاي شيميايي، اگرچه نمونههاي پوشش داده شده به وسيله ي نانوكامپوزيت داراي پايينترين pH و بازهاي نيتروژني فرار (P 0.05) بودند، هرچند اين پوشش توانايي متوقف كردن دناتوره شدن پروتئين را بعد از هشت روز نگهداري (P 0.05) نداشت. از طرف ديگر پوشش نانوكامپوزيت كيتوزان اكسيداسيون ليپيد را به وسيله ي كاهش توليد پراكسيد و تيوباربيتوريك اسيد در نمونه ها در مقايسه با تيمار شاهد در انتهاي دوره ي نگهداري در يخچال به تعويق انداخت.
