بررسي تاثير دي پيريدامول در درمان هيپوفسفاتمي در گيرندگان پيوند كليه

مقدمه  هيپوفسفاتمي مي تواند در بيماران گيرنده پيوند كليه ديده شود. دي پيريدامول سبب افزايش جذب توبولي فسفات در بعضي از شرايط كلينكي ميشود. در حال حاضر اطلاعات اندكي در باره اثرات اين دارو در بيماران پيوندي وجود دارد. روش كار  در مطالعه حاضر 28 بيمار پيوند كليوي كه كمتر از 9 ماه از پيوند سطح سرمي فسفركمتر از 2 ميلي گرم در دسي ليتر آن ها مي گذشت، انتخاب شدند و پس از بررسي اوليه از نظر كلسيم، فسفر، PTH ، GFR و renal tubular reabsorption of pi دوز تجمعي استروئيد، سطح سرمي iminoral آن ها،اين بيماران تحت درمان با دي پيريدامول 75 ميلي گرم 4 بار در روز قرار گرفتند و سپس در پايان 3 هفته مجددا بررسي فوق تكرار شد و نتايج به دست آمده مقايسه شدند.  نتايج هيچ كدام از بيماران دارويي كه متابوليسم فسفات را تغيير دهد دريافت نمي كردند. متوسط سطح سرمي و سطح ادراري فسفات قبل از درمان به ترتيب برابر با 0.36±1.68 و 735.32 ميلي گرم در دسي ليتر و پس از درمان متوسط سطح سرمي و ادراري فسفات به ترتيب برابر با 0.72 ± 2.47 و 667.91 بود. در سطح سرمي فسفات و مقدار جذب توبولي آن قبل و پس از درمان با دي پيريدامول اختلاف قابل توجه اي مشاهده شد، اما در سطح ادراري اختلاف قابل توجه اي مشاهده نشد. نتيجه گيري  درمان كوتاه مدت با دي پيريدامول مي تواند سبب افزايش سطح سرمي و افزايش جذب توبولي فسفات شود. در اين مطالعه اثرات منفي بر فانكشن كليه با اين درمان مشاهده نشد.