باليدگي زيست‌شناختي و فعاليت بدني دختران نوجوان مازندران در سال 1396: نقش تعديل‌كننده حمايت اجتماعي

مقدمه  زمان باليدگي زيستي به عنوان عاملي بالقوه براي واريانس فعاليت بدني نوجوانان شناخته شده است. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي آثار اصلي و تعديل كننده وضعيت باليدگي زيستي و حمايت اجتماعي بر سطح فعاليت بدني دختران نوجوان (بر اساس مدل زيست فرهنگي واريانس مرتبط با باليدگي در فعاليت بدني نوجوانان به عنوان چارچوبي مفهومي) انجام شد. روش كار 630 دانش آموز دختر دوره اول متوسطه استان مازندران در سال تحصيلي 96-95 بر اساس روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تصادفي انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده جهت جمع آوري داده ها شامل تخمين درصد قامت بزرگسالي، پرسشنامه هاي حمايت اجتماعي و جمعيت شناختي و گام شمار بود. تحليل داده ها با استفاده از نرم افزارهاي SPSS23  و PLS2 در سطح معناداري P≤0.05  صورت گرفت. نتايج تحليل داده ها نشان داد كه رابطه معكوس معناداري (0.289 ) بين وضعيت باليدگي زيستي و فعاليت بدني دانش آموزان در سطح معني داري 0.01 وجود دارد. نتايج مدل سازي معادلات ساختاري نشان گر برازش خوب مدل بود و نشان داد حمايت اجتماعي تعديل كننده اي مهّم براي تغيير باليدگي مرتبط با فعاليت بدني است. نتيجه گيري حمايت اجتماعي ممكن است نقش منفي باليدگي زودرس در سطح فعاليت بدني را كاهش دهد. تفسير والدين به تغييرات مرتبط با بلوغ و تشويق نوجوانان به قبول بلوغ به عنوان رويدادي مثبت و طبيعي (نه يك مانع براي فعاليت بدني) ممكن است نقش مهّم تري را در كاهش هر گونه آثار منفي باليدگي زودرس بر فعاليت بدني ايفا كند.