بررسي ارتباط وضعيت امنيت غذايي خانوار و برخي عوامل اقتصادي- اجتماعي با ضريب هوشي كودكان در سال 1395درمشهد

مقدمه  ناامني غذايي از مقوله هايي است كه تاثير جدي بر وضعيت تغذيه افراد جامعه برجاي مي گذارد. ضريب هوشي از شاخصه هاي ارزيابي ميزان كارايي افراد است. تاكنون درباره وضعيت امنيت غذايي و عوامل اجتماعي اقتصادي خانوار مرتبط با ضريب هوشي كودكان، مطالعات محدودي صورت گرفته است. مطالعه حاضر با هدف بررسي ارتباط وضعيت امنيت غذايي خانوار و برخي عوامل اقتصادي اجتماعي با ضريب هوشي در كودكان پيش دبستاني شهر مشهد انجام شده است. روش كار  در اين مطالعه مقطعي _ توصيفي كه از ابتداي شهريور 1394 تا پايان مهر 1395 در پيش دبستاني هاي شهر مشهد انجام شد و براساس پرسشنامه امنيت غذايي 18 گويه اي USDA، 200 كودك در گروه امن غذايي و 200 كودك در گروه ناامن غذايي قرار گرفتند. اعضاي هر گروه به صورت 1 به 1 از نظر سن و جنس همسان سازي شدند. گروه سني كودكان مورد مطالعه بين 64 سال قرار داشت. پرسشنامه امنيت غذايي 18 گويه اي USDA و پرسشنامه اطلاعات عمومي، از طريق مصاحبه با مادر تكميل شد. ارتباط بين متغيرهاي كيفي و كمي با ضريب هوشي با آزمون كاي مربع (Chi-Square)، تي مستقل(T-Independent) و تحليل واريانس يك طرفه (ANOVA) تعيين شد. نتايج ميانگين ضريب هوشي كلامي، عملي و كلي در گروه ناامن غذايي بدون گرسنگي به ترتيب 13.24±98.75، 12.56±102.94 و 11.04±100.84 بود كه از ميانگين ضريب هوشي كودكان در گروه امن غذايي، پايين تر بود. ضريب هوشي با شغل سرپرست خانوار (كارمند بودن)، شاغل بودن مادر، تحصيلات بالاتر سرپرست و مادر، شخصي بودن مسكن و وضعيت اقتصادي خوب ارتباط معني داري داشت. نتيجه گيري  امنيت غذايي از طريق تاثير بر تغذيه و به عنوان يك فاكتور استرس زايي كه كل خانواده را درگير مي كند، بر ضريب هوشي موثر است.