تأثير انواع تمرينات مقاومتي براشتها و سطوح سرمي اوركسين ،گرلين و نوروپپتيد yدر مردان غيرفعال

مقدمه تمرينات مختلف بدني از طريق تأثيربر هورمون‎هاي تنظيم كننده اشتها نقش مهمي در تعادل انرژي و كنترل وزن ايفا مي‎كنند. هدف اين پژوهش تعيين تاثير انواع تمرينات مقاومتي (بالا تنه، پايين تنه و تركيبي) برميزان اشتها و هورمون هاي مرتبط با آن در افراد كم تحرك مي باشد. روش كار چهل مرد جوان با ميانگين سني 0/7±22/15 و شاخص توده بدني 3/5± 24/12 به طور تصادفي در چهار گروه ۱) كنترل، ۲) تمرينات مقاومتي بالا تنه، ۳) تمرينات مقاومتي پايين تنه و ۴) تمرينات تركيبي قرار داده شدند. تمرينات مقاومتي ۸ هفته (۳ جلسه در هفته) انجام شد. چهل و هشت ساعت قبل از شروع تمرينات و ۴۸ ساعت بعد از آخرين جلسه تمريني، ۵ ميلي ليتر خون ناشتا، از سياهرگ آنتي كوبيتال آزمودني ها گرفته شد و سپس هورمون رشد، اوركسين، گرلين و نوروپپتيدy به صورت الايزا مورد اندازه گيري قرار گرفت. نتايج در پاسخ به ۸ هفته تمرينات مقاومتي پايين تنه و تركيبي ميزان هورمون‎هاي رشد، اوركسين، گرلين و نوروپپتيدy به طور معناداري نسبت به قبل از تمرينات افزايش پيدا كردند. از طرفي، تمرينات بالا تنه فقط موجب افزايش معنادار نوروپپتيدy نسبت به حالت پايه شد(0.049=p). ميزان افزايش هورمون اوركسين در گروه تمريني پايين تنه نسبت به گروه كنترل بيشتر بود(0.001=p). همچنين، ميزان افزايش گرلين در پاسخ به تمرينات پايين تنه (0.001=P) و تركيبي(0.021=p) نسبت به گروه كنترل بيشتر بود. از طرفي، در هر سه گروه تجربي ميزان نوروپپتيدy بيشتر از گروه كنترل بود. تمايل به غذا خوردن در پاسخ به هر سه نوع مدل تمريني افزايش يافت، اما تفاوت معناداري بين سه گروه تمريني وجود نداشت. نتيجه گيري تمرينات قدرتي به ويژه تمرينات پايين تنه و تركيبي از طريق افزايش هورمون‎هاي رشد، اوركسين، گرلين و نوروپپتيدy موجب افزايش اشتها مي‎شود. همچنين، نوع تمرين مقاومتي  بر ميزان تغييرات اشتها پس از سازگاري با تمرينات تاثير دارد.